Winter-leemstop

Afgelopen weekend hebben we onder een stralend herfstzonnetje – met spijt in het hart – de leemmachine schoongemaakt. Vanaf volgend weekend voorspellen ze namelijk echt winterweer. Met water gaan spelen is dan dus echt niet meer aan de orde. Dus vanaf nu gaan we ons op andere werkjes storten: het plafond van riet voorzien, hier en daar nog wat OSB-muren afwerken, in de kelder orde op zaken stellen, en verder opruimen, opruimen, en o ja, ook eens wat uitrusten zodat we er weer tegenaan kunnen als de temperaturen terug beginnen te stijgen.

The losing game

De kou begint stilaan binnen te sluipen, voeten glijden weg in de modder, vingers verkleumen, vermoeidheid slaat toe,… m.a.w. het vlot niet zoals het zou moeten. En dit weekend kregen we ook voor het eerst te maken met een mankementje: een verstopte spuitkop. Blijkbaar had een steen zich een weg weten te banen door de mengmachine via de meterslange slang naar het spuitpistool alwaar deze de boel blokkeerde. Dus het pistool afgekoppeld, proper gemaakt met de waterslang zodat we het euvel konden zien, frustraties botgevierd om de nozzle van het pistool af te krijgen, en dan om de stukken steen uit het spuitstuk te verwijderen. Zo’n ding kan zich serieus vastzetten, blijkbaar. Enfin, uiteindelijk spuitkop terug vrij gekregen, dus we konden weer verder.

Met de werflamp op de muur gericht – want zonder zon, in een hoek en met een donkere leemmassa zie je niet wat je doet – werkten we verder, en er kwam wel wat gefoeter aan te pas want met zo’n lamp zie je echt alle oneffenheden. Zo blijf je maar wrijven en leem bijplakken en weghalen en nog eens reien in die richting en in die richting, en dan vloeken wanneer er weer een deel naar beneden komt omdat je te lang zit te prutsen. Uiteindelijk hadden we op een dag toch twee lopende meter geleemd (op een goeie dag doen we makkelijk 3 keer zoveel!). Zucht!

In tegenstelling tot wat je zou denken als je bovenstaande leest, is lemen echt best leuk om te doen; geef ons temperaturen van 15 graden of meer, een beetje zon, en we zouden er een wijsje bij fluiten. Maar november brengt in België helaas ander weer… . Over bad timing gesproken…

Kliederen voor gevorderden

Het begint stilaan te vlotten. Ligt het aan de verschillende soorten riet, waarbij de ene al beter hecht dan de andere? Of krijgen we het leem spuiten beter onder de knie? Of is het leemmengsel beter? Waarschijnlijk is het een beetje van alles.

Ondertussen is de bovenverdieping voor 3/4de geleemd:

Op zaterdag zijn collega-strobalenbouwers Lien en Wim hun handen komen vuilmaken voor een eerste kennismaking met het lemen van de muren. Dit staat namelijk binnenkort op hun lijstje van taken. En wij krijgen wat extra handen, waardoor het werk weer net wat gemakkelijker wordt. Zo kan tenminste één iemand aan de pomp blijven staan, terwijl 2 man de spuit bedient en de andere de communicatie voor de pompbediende kan doorgeven.

Hoewel het best fysiek werk is, en het vel van je handen na enkele muren 3 lagen diep is afgeschuurd (zand is een prima schuurmiddel), is de verandering van stromuur naar geleemde muur fantastisch om te zien. Misschien wel de leukste tot nu toe. Heeft dit te maken met het feit dat je op een punt komt waar je stilaan het einde begint te zien, het afgewerkt geheel? Kan best. We hebben nog een tijdje te gaan, maar het "huis-gehalte" is er in ieder geval weer een flinke stap op vooruit gegaan.

Lemen is een kunst

Leemdag 2. We hebben het lemen toch nog niet helemaal in de vingers. De mengeling mag niet te droog, niet te nat, de spuit niet te dicht tegen de muur houden, niet te veel lagen over elkaar leggen, maar rijtje boven rijtje leggen... Enfin, er is in de ochtend nog wat gegrommeld, maar tegen de namiddag vlotte het al wat beter.
En vandaag ook: ons eerste stopcontact, ons eerste raam. Al die hoekjes en kantjes vragen het nodige geduld en gepruts, maar ze hebben ons niet klein gekregen.

Leemdag 2 en de eerste muur is klaar. Hij is niet perfect, maar we zijn er trots op. Zo'n lemen muur geeft toch een heel ander gevoel, een andere sfeer, geluid, geur...

Eén muur klaar, Nog 7 te gaan...

Alle begin is moeilijk

dus ook lemen, of wat dacht je...

We hebben er een week langer op moeten wachten, maar vandaag is de leemmachine eindelijk toegekomen. Dus vandaag: LEEMDAG 1!

Mathias heeft ons de ins en outs van zijn Nancy - het gele gevaarte - uitgelegd, en ons op een stukje muur voorgedaan hoe het moet. Man, wat zag dat er simpel uit. Leem tegen de muur spuiten, met de rei er langs, wapeningsnet inkammen, en klaar is kees.

Duidelijk het resultaat van veel ervaring, bleek even later toen we zelf pomp, rei etc moesten hanteren. Enfin, we hebben ons best gedaan (met, toegegeven, in het begin wel wat gevloek) en dit is het resultaat: Een eerste stuk muur geleemd (ik geef toe, niet ons beste idee om te beginnen met het grootste stuk muur in huis. We waren misschien wat optimistisch ingesteld), en verder heel veel gesmodder.

Na nog een telefoontje met Mathias kwam hij nog met enkele tips, die we morgen gaan uitproberen. We hopen wel op beter weer, want een fikse regenbui heeft vandaag de grond rond de leemmachine spekglad gemaakt, wat leuk is als je in een winterse speelbui bent, maar minder handig als je de verschillende hendels aan alle kanten van de machine moet bedienen, om je dan naar je muur te reppen, om het leem dat er ginder uitkomt op te vangen.

We kunnen nu al wel met zekerheid zeggen dat niet heel het huis geleemd zal zijn aan het einde van onze vakantie (binnen 3 dagen), maar er zit vanaf nu tenminste vooruitgang in!

week van de hennep

Het was afgelopen week de “week van de hennep”. Een goed initiatief, lijkt me. Hennep is ecologisch, allergievrij (wel stoffig), irriteert niet, goede isolator – zowel thermisch als akoestisch - en heeft vele toepassingen en vormen. Bij ons is het al maanden lang week van de hennep: hennepmatten als isolatie van de binnenmuren, maar ook in de vorm een kalk-hennepmengsel ter vervanging van stro om onmogelijke hoeken op te vullen. Zo hadden we tussen de kelderrand en het houtskelet de kalk-hennep gebruikt om te isoleren, de hoekjes van de schuine muur in de keuken ermee opgevuld, en ook dit weekend weer werd het papje opnieuw aangemaakt. Enkele hoeken waar stro geen oplossing bood, moeten nog worden gevuld, dus aan de slag met betonmolen, kalk, hennepscheven en water, en vullen maar. En dat ziet er zo uit:

Daarnaast ook de laatste afvoeren in de muren gestoken en gelijmd, zodat ook hier de technische schachten klaar zijn en dichtgemaakt kunnen worden. En we hebben een eerste leemtest gedaan met een leem-en-zandmengeling zodat we de verhoudingen goed hebben op het moment dat we beginnen lemen.

Planning in de knoop

Weer een weekend voorbij, weer een stap dichter bij het lemen. Eerst hebben we een aantal koppelingen voor de waterleidingen in elkaar gestoken met het materiaal dat we hadden gekregen van onze aannemer. Maar doen we dat nu wel goed? Het opzetstuk kan nog steeds ronddraaien op de buis, klopt dat wel? Vooraleer de muren dicht gaan, wilden we de koppelingen dus voor de zekerheid nog maar even laten nakijken. Dat betekende echter dat ik nog niet verder kon met de planning om enkele muren af te werken. Dan maar wat opgeruimd wat ik kon (ook belangrijk! zo kunnen we straks weer aan de muren om te scheren en te rieten), en één van de muren van de technische schacht aan de wc beneden gezet. Zodra de waterkoppeling is goedgekeurd kan die technische schacht definitief dicht.

Verder wilden we de laatste afvoeren leggen en lijmen, maar op zondag sloeg de vermoeidheid toe, en kon Trui niet meer uit de voeten. De pogingen tot werken werden zodanig in de kiem gesmoord, dat ‘s namiddags de zetel met een warm dekentje het toevluchtsoord werd. Dit stond uiteraard niet in de planning, dus gaan we een paar avonden de handen uit de mouwen moeten steken om in te halen…

Lijstjes en een wedstrijdje tegen de tijd

Nu we de periode voor het lemen hebben vastgelegd voor de eerste helft van oktober, is het zaak van de nodige taken te hebben afgewerkt zodat we klaar zijn om erin te vliegen. Een lijstje wordt opgesteld met alle grote en kleine (!) ditjes en datjes die nog moeten gebeuren deze maand – en vooral die kleine dingetjes ontsnappen nogal eens aan de aandacht – en wat of wie we hiervoor nog nodig hebben. Ook de enkele knopen die nog definitief moeten worden doorgehakt gaan er deze maand aan moeten geloven. Dus het wordt weer een wedstrijdje tegen de tijd – en wij willen winnen!

Dit weekend werden er hier en daar wat hoekjes en kantjes OSB afgewerkt en werden er nog enkele audiokabels en telefoonkabels getrokken. Ook werd een klein stukje plafond geleemd: De technische schacht op de bovenverdieping wordt voor het lemen dichtgemaakt, waardoor we dan niet meer aan het stroplafond kunnen op die plek. Daarom hebben we hier zelf een laag leem tegen gesmeerd, zodat ook hier het stro netjes beschermd is.

En verder was het tijd om de garage helemaal dicht te maken. Tot nu toe hadden we de muur tussen de hal en de garage nog niet gezet, zodat we makkelijk aan onze voorraad materiaal konden die daar lag opgeslagen. Maar nu is het tijd geworden om afscheid te nemen van dit gemak: Alle OSB die er nog ligt word naar de hal verhuisd, bigbags vol stro worden naar de garage gesleept, en dan wordt de muur opgetrokken: kader zetten, OSB aan de ene kant (trouwens, die bigbags in de garage stonden hiervoor wel grondig in de weg!), kabels in de muur leggen voor stopcontacten en licht, isolatie steken, en muurtje aan de andere kant toemaken met OSB. Plots hebben we een inkomhal…

En zo kunnen we aan het einde van het weekend al een aantal punten van ons lijstje schrappen.

het einde van de kabels is bijna in zicht

Op vrijdag en zaterdag werd er verder gewerkt aan het dichtmaken van de muren met hennep en OSB. Hierbij moesten we op enkele plaatsen rekening houden met stopcontacten ed die aan die kant in de muur komen. Er wordt dan eerst een uitsparing gemaakt in de OSB vooraleer deze wordt gezet, anders zou je bij het uitboren van het gat ongetwijfeld de klaarliggende kabel om zeep helpen. Het is een beetje rekenen om de gaten op de juiste plek te maken (3 keer uittellen, 1 keer zagen…), maar al bij al gaat het vlotjes. Zo werden de slaapkamer beneden, de bureau en een gedeelte van de wc verder afgewerkt.
Op zondag werd de tv-ruimte verder voorzien van de nodige bekabeling: de definitieve plaats van de sfeerverlichting en van de boxen werden bepaald en de nodige licht- en audiokabels werden getrokken. Hierbij moesten we ook leidingen voorzien in de stromuur en de nodige versteviging om later lamp / box aan op te hangen.

Dan werden de plaats van de beamer en het centraal licht bepaald (de ene kan natuurlijk niet in de weg hangen van de andere) en werd de kabelgoot in het plafond geplaatst, kwestie van kabels te kunnen vervangen moest dit nodig zijn, wat niet kan als we alles gewoon inlemen. En zo is die ruimte ook definitief bekabeld.

Kamer per kamer

Nu we de bevestiging hebben gehad dat onze elektriciteitsleidingen volgens de regels van de kunst zijn gelegd, kunnen de muren verder worden dichtgemaakt (behalve die waar ook sanitair in ligt). Dus doen we verder met wat we bezig waren: de muren opvullen met hennep. Deze keer is het wat meer gepruts omdat er nu kabels in de weg liggen, maar goed al bij al valt het best mee: puzzelen is altijd een leuk tijdverdrijf geweest...
Eens als een muur helemaal gevuld is, kan ook de OSB worden gezet.
Op systematische wijze proberen we nu kamer per kamer af te werken:
• Slaapkamer boven: opruimen – check.
• Dressing: muren verder vullen met hennep, OSB zetten, opruimen – check.
• Washok: OSB plaatsen, wateraansluiting zetten voor kraantje wasmachine, opruimen – check.
• Badkamer: wateraansluiting zetten voor WC. Verder moeten de kabels nog gedriedubbelcheckt en de afvoeren nog gelijmd worden voordat we dit verder kunnen toemaken
• Overloop – kant van de slaapkamers: hennep verder gestoken, OSB afgewerkt – check.

Kleine stapjes voorwaarts

De werken gaan langzaam maar zeker (maar zeker langzaam) verder:
*De afvoeren voor de wc's zijn ondertussen ook afgewerkt
*De hennepisolatie op de overloop is geplaatst afgelopen weekend (met dank aan Mieke) - waarmee alle hennep is geplaatst op de plekken waar geen electriciteit / sanitair ligt.
*De uitvoering van onze electriciteitswerken is uitstekend bevonden :) joepie, dus nu kunnen de muren verder dicht. We hadden ook niet anders verwacht; met duidelijke uitleg, goede voorbereiding en plannetjes met kleurcodes kom je een heel end! Nu kan ook de rest van de vakken worden geisoleerd, en zodra ook de sanitairleidingen goedgekeurd en aangesloten zijn, kunnen de muren helemaal dicht.

Verder hebben we deze week ook het licht gezien inzake de trap. We hebben lang gezocht, veel bekeken, veel (verschrikkelijk) dure offertes gekregen, en dan nog maar eens nagedacht, maar na nog een bezoekje aan een zaak aan in de schone Vlaamsche Ardennen, heeft ons idee voor de trap een definitieve vorm aangenomen. Nog even afwachten wat de offerte betreft, maar we hebben goede hoop!

Ook voor de vloeren hebben we ondertussen een duidelijk zicht op het wat, moeten we alleen nog kijken naar het hoe, of meer specifiek naar de dikte van de vloerlaag: we hadden voornamelijk gekeken naar de dikte van de tegels, maar blijkbaar is het ook belangrijk of ze in een mortelbed gelegd moeten worden of gelijmd worden. Dit heeft dus een invloed op de vloerdikte en dus op de vloeropbouw. Kwestie dat we alles juist hebben voor de chapewerken. Ok, dit is nog niet voor meteen (eerst moet er nog geleemd worden, nadat de muren volledig dicht zijn gemaakt) maar het vergt nog wat uitzoekwerk.

Nutsvoorzieningen - deel 527 (of zo voelt het toch)

In huis begint het stilaan druk te worden in de technische schachten: afvoeren, ventilatieleidingen, elektriciteit, wateraanvoer, UTP/TV/COAX kabels, … ze moeten allemaal netjes naast elkaar in de voorziene ruimte, braaf en zonder drummen. Dat is toch even puzzelen… Ook in de muren is er ondertussen een wirwar van buizen, leidingen, draden…. Maar het einde komt stilaan in zicht:

• De rest van de voedingsleidingen voor de wateraanvoer zijn gelegd (alleen nog even juist plooien, maar daarvoor hebben we een dikkere plooiveer nodig).
• De resterende lichtpunten van de benedenverdieping zijn op hun definitieve plaats gelegd.
• De afvoeren aan de kant van de keuken zijn definitief gelijmd

Op zondag was het weer mijn alleen-dagje. Zoals beloofd dus weer geen zotte dingen: dit keer heb ik de muren op de gelijkvloers geïsoleerd op de plaatsen waar geen kabels / leidingen liggen (zo kan alles nog worden nagekeken voor de muren volledig worden dichtgemaakt). Dwz. geen elektrische machines, geen ladders, … enkel een handzaag, hopen hennepplaten en een trapje.

Warm en koud

De afgelopen weken zijn we ’s avonds na het werk de strijd aangegaan met onze zee van distels achter in de wei. We hebben onze Dini van zijn tijdelijke standplaats bij vrienden naar zijn definitieve thuis gereden (tegen de volle 20km per uur!)

Ook de maaier werd afgeleverd. Nadat we de cardanas op de juiste lengte hadden gemaakt, konden we aan de slag… Eerst wat zoeken naar de juiste techniek om te rijden en te maaien, maar langzaamaan lukte het wel. En op zo’n moment beseft een mens weer hoe groot z’n grond is…

Gezien de onvoorziene maar noodzakelijke wijziging in ons werkschema naar slechts 1 dag per weekend schieten de werken niet zo geweldig meer op. Op zaterdag heb ik in de heerlijk koele kelder wat van de rekken in elkaar gezet, zodat we ruimte krijgen om vanaf nu elke keer wat spullen te verhuizen wanneer we naar de werf rijden (en aangezien ik alleen was op de werf, moest ik beloven dat ik geen zotte / gevaarlijke dingen zou doen, en geen zware machines zou hanteren. Dus werd het rekken opzetten).

Op zondag konden we met twee aan de slag – maar wat was het warm! We hebben warm- en koudwaterleidingen in de muren van de badkamers gelegd en daarmee was de kous af.

Om af te sluiten nog een (misschien niet helemaal) welverdiend ijsje op het terras. Heerlijk!

Relaas van een lang weekend

Het was een lang weekend van 5 dagen met heel wat activiteit op de werfvloer. Op zaterdag eerst alles voorbereid voor de komende week: we verwachtten een levering met meer materiaal voor de binnenmuren, en de mannen van de ventilatie zouden hun ding komen doen: dus opruimen geblazen, en zorgen dat de nodige muren in de kelder op hun plek stonden zodat ze er hun ventilatie-unit en electriciteitsmeters aan vast kunnen hangen. Voor de muren hebben we oud materiaal gerecupereerd: oude OSB-platen die al wat hebben afgezien als werkvloer, de planken die aan de buitenkant van het huis hebben gezeten om de plastiek op te bevestigen… Het geeft een wat rustieke look, maar het mag er wezen, toch?

En voorts nog even verder werken aan het plafond zodat dit netjes op zijn plaats blijft hangen wanneer alle kabels en leidingen eraan worden vastgemaakt. Hier en daar waren er toch nog balken die ons probeerden te verschalken (en af en toe is het ze ook echt gelukt! Verdorie, verdorie, al die extra gaatjes in ons dampscherm), maar over het algemeen liet het plafond zich weer gedwee op zijn plaats vijzen (mits stevige vijzen en grote rondellen, en hier een daar een stut). En ondertussen dachten we, hadden we het de eerste keer maar op deze manier gedaan, dan hadden we al die plafond-perikelen niet gehad. Dus mensen: OSB op het plafond steeds goed vastzetten: op elke balk twee vijzen (ééntje aan elke kant van de plaat) met voldoende grote vijzen en best ook nog wat rondellen voorzien -zeker als je van plan bent er bovenop nog wat te gaan rondspringen...

Op maandagochtend kwamen we op de werf toe en stonden er 7(!) palletten van meer dan 2m hoog en anderhalve pallet OSB op ons te wachten. Hemeltje lief, wat een berg! Dus meteen aan de slag, en we waren maar wat blij met de komst van vader en schoonbroer die wat materiaal bij ons kwamen halen. Die helpende handen waren zeer welkom, en met vereende krachten lag onze living al snel helemaal vol met een reuzeberg hennepplaten, en de garage vol met OSB platen.

Dan gingen de eerste rode en blauwe leidingen voor de watertoevoer de muren in. Ze laten zich echter niet zomaar in alle richtingen buigen zoals we dat konden met de electriciteitsleidingen. Om een toevoerbuis te plooien moet je er eerst een ander buisje insteken (een lange veerdraad van 2m) zodat je de leiding niet dichtplooit. Dit is geen probleem aan de collectoren en aan de toestellen waar je moet uitkomen, maar hoe doe je dat halverwege? Want om door de muren te gaan, moet je af en toe vreemde kronkels maken, en dat kan dus niet zomaar… Hier moeten we dus weer even over nadenken.

Op dinsdag was het opeens lekker druk op de werf: onze ventilatiegasten kwamen met een hele lading materiaal opdagen. Moet dat allemaal in onze muren??? Eerst de plannetjes overlopen, en nagedacht, en nog eens besproken, om te besluiten dat het misschien toch nog anders moet, of toch beter zo? Enfin, we hoorden de hersenen kraken, en de eerste buizen gingen er dan ook pas na ettelijke uren denkwerk in. We hadden ze nochtans gewaarschuwd ;-). Ook vaderlief kwam nog een hand toesteken, en we konden de verleiding niet weerstaan om toch al even aan de slag te gaan met de hennepplaten: eerst even kijken hoe we de platen best verzagen: de houtzaag (jozefszaag) blijkt het verrassend genoeg te halen van het broodmes. Dus: meten, zagen, vullen… groot voordeel is trouwens dat hennep niet irriteert (met glaswol zouden we wel anders piepen, denk ik zo). Dan de OSB erop. En dan zijn de eerste muren helemaal dicht!

Aangezien het leggen van de ventilatie minder vlot ging dan gedacht, moest er op woensdag nog een heleboel gebeuren. Een extra paar helpende handen deed het werk vlot vooruitgaan, maar het is toch niet gelukt om alles afgewerkt te krijgen. Dus mogen ze binnenkort nog een keer langskomen. Sjans dat het toffe jongens zijn; we zien ze graag komen. Wij hebben ondertussen zelf ook nog wat werk verzet – tussen de vragen door – en hebben in de kelder verder gewerkt aan de afvoerleidingen. Aangezien we geen welfsels hebben zoals in de traditionele bouw, vonden we geen pasklare oplossing om de buizen aan het plafond te hangen, en hebben we ons eigenste montagesysteem uitgedokterd: blokje hout met boor en vlinderboor bewerken: door het gat een draadstang, met een rondel en moer aan elke kant voor de rigiditeit. Aan de kant die tegen het plafond komt, zit de moer verzonken in de ruimte die met de vlinderboor is uitgeboord. Dan het blokje tegen het plafond schroeven (vooruit, nog wat gaten in het dampscherm – wordt dus toch een gatenkaas bij nader inzien, but unfortunately it cannot be helped). Verval is zo ook makkelijk te maken: om de meter blokje vastmaken waarbij de draadstang telkens een centimeter langer is, beugels eraan vastschroeven, buis erdoor, en klaar is kees. Maar verder blijft het toch puzzelen tot we erbij neervallen…

Als de rook om je hoofd is verdwenen

Om eerlijk te zijn: Wij zijn geen grote fan van ventilatie. Omwille van de vochthuishouding bijvoorbeeld: ventilatie onttrekt het vocht uit de lucht terwijl wij met onze leembezetting net ons best hebben gedaan om de luchtvochtigheid in huis zo goed mogelijk te reguleren. Of die onflatterende raamroostertjes bij ventilatie C (om nog niet te spreken over het constante gevoel van tocht / kou). Bovendien staat bij de meesten die we kennen het ventilatiesysteem zelfs niet (altijd) aan. Dus waarom investeren? Tja, omdat onze teerbeminde overheid het ons verplicht! Dus hebben we de zoektocht aangevat. En dan kom je terecht in een kluwen van informatie, tegenstrijdige verhalen, onheilsberichten,... A, B, C, D, AWW, BWW, WTW, warmtewiel, enthalpie, kruiswisselaars, condens, platte buizen, ronde buizen... wablieft? Enfin, net als bij onze warmtepomp voorheen, kwam de stoom ons uit de oren. Bovendien bleken niet alle leveranciers even gemotiveerd om te antwoorden, offertes te maken, wat verder van huis te moeten werken, ... niets nieuws onder de zon. Crisis in de bouwsector? Die indruk kregen we in ieder geval niet!

Maar zoals altijd is er licht aan het einde van de tunnel. Dat was zo met ons warmtepompverhaal, en zo is het met het hoofdstuk ventilatie: de keuze is gevallen op de Samsung ERV. Eerlijk gezegd is het toch een beetje een gok, in die zin dat het een nieuw systeem is, waar weinig of geen ervaringen over de ronde doen (tov bijvoorbeeld Paul, die een gevestigde waarde lijkt te zijn op het forum van ecobouwers). Maar de contacten met de aannemer zijn goed, hij denkt creatief mee (en geloof me, dat is echt een must, want een strohuis brengt in dat opzicht de nodige uitdagingen met zich mee - ook door persoonlijke keuzes, zoals een open plafond...). Hij is ook degene die ons bijstaat in het sanitair- en electriciteitsgedoe, dus dat is eens zo handig. En de prijs is zeer schappelijk. Dus alles bij elkaar opgeteld voelen we ons er goed bij, en dat is wat telt.

van alles wat

Een minder actief weekend, de boog kan niet altijd gespannen staan, nietwaar.

Op zaterdag hebben we nog wat 5G kabel gelegd, de laatste tussen de schakelaars van de living. En hebben we boven in de bar de lichtpunten bepaald en in het plafond gestoken. Nu blijven boven enkel nog de tvkamer over, en de living (waar we boven de vide van 4 x 6m moeten werken).

Daarna werd de kelder nog eens onder handen genomen: het is een grote kelder, maar, verdorie, voor je ’t weet staat alles vol met rommel… Dus nu een aantal dingen mooi aan de kant is gezet, is er weer extra ruimte zodat we ook in de rest van het huis een opruimactie kunnen gaan houden (kwestie van ruimte te creëren voor de volgende levering voor de binnenmuren binnenkort : de isolatie en de OSB).

Dan stelde het plafond van de kelder ons op de proef. Omdat deze in het verleden op een paar plaatsen was doorgezakt, willen we het eerst voor de zekerheid verder verstevigen vooraleer we er de afvoerbuizen en andere leidingen aan bevestigen. Maar het is geen sinecure om de dwarsbalken achter de platen nog te vinden. En we willen natuurlijk ook geen gatenkaas maken van het dampscherm dat ons stro moet beschermen tegen vocht. Maar de aanhouder wint. Met onze laser probeerden we zo goed mogelijk een rechte lijn te krijgen op het plafond door de vijzen die er al in zitten met elkaar te verbinden (ongeveer, want ze durven soms wat afwijken van een rechte lijn), en dan op die lijn de nieuwe vijzen (met rondel) vast te schroeven, en dat blijkt voorlopig redelijk goed te lukken. Dus daarmee gaan we volgende week nog verder zodat daarna de nutsvoorzieningen in de kelder kunnen worden afgewerkt.

Spaghetti

Het begint een heus kluwen te worden van draden: dit weekend kregen we nog wat materiaal geleverd, en konden de stopcontacten verder worden afgewerkt. Ook aan de lichtpunten werd naarstig voort gewerkt: de draden tussen schakelaars werden getrokken, maar al vlug bleek ook hier dat er te weinig draad voorzien was. Vooral de living blijkt een grote slokop, met lichtpunten die op 3, soms 4 verschillende punten aan en uit kunnen worden gedaan. De bedrading doorkruist alle muren van het hele huis, je zou het bijna kunst gaan noemen. Ik kijk er plots niet meer zo naar uit om de muren te isoleren (misschien hadden we beter hennep van 5cm dik genomen ipv 10 zodat we alle leidingen steeds tussen 2 lagen konden steken, bedenk ik zo halverwege de dag – Weer een tip voor toekomstige bouwers?).

Ook de gaten voor de potjes werden verder afgewerkt. Dan rest ons enkel nog de verbindingen tussen schakelaar en lichtpunt. Vraag 1 is dan: waar precies komt de lamp? In de keuken is dit dan: boven de keukentafel. En waar staat die dan precies? Even nadenken, eens aan alle kanten meten, aftekenen, een rondedans met een kader – gemaakt op maat van onze tafel – en enkele stoelen, rekening houdend met de kasten en deuren die open moeten kunnen… Daar dus!

Verder is het nog even navragen of het is toegestaan om voor de lichtpunten beneden gebruik te maken van een doosje waar een switch wordt gemaakt tussen de gewone kabel en textieldraad. Zodra dit uitgeklaard is, kunnen die laatste kabels ook op hun plaats worden gelegd.


Op zondagochtend, een onverwacht genoegen. Er beweegt wat in de tuin. Af en toe piept er een hoofdje tevoorschijn uit het hoge gras: neusje, oogje, oortjes, hoorntjes… Een ree. Even later komt het uit zijn beschut plekje tevoorschijn, dartelt wat rond en verdwijnt weer. Dan is het er opnieuw, maar dit keer zonder gewei. Plots schrikt iets hen op, en springen er twee hertjes door het hoge gras richting de bomen…

Stopcontacten en schakelaars

Meters kabel zitten ondertussen al in de muren van ons huis. Op vrijdag en zaterdag hebben we nog enkele kringen stopcontacten gestoken, en toen waren de rollen op. Dan maar over naar de lichtpunten.

Op een wip waren de voedingskabels voor de schakelaars getrokken, dus met nog wat tijd over zijn we op de bovenverdieping alvast begonnen aan het verbinden van de schakelaars met de lichtpunten. (die uitleg had onze gast van de elektriciteit nog niet gegeven, maar het leek ons voor de hand liggend hoe het moest…). Boven hebben we het voordeel dat we een stroplafond hebben: de kabels worden achter de latten en tussen het stro doorgetrokken, of vlak naast de latjes vastgemaakt. Hierover zal uiteindelijk geleemd worden, dus daar zie je niets meer van.



Voor de benedenverdieping is de situatie anders: daar blijven de balken en planchet zichtbaar, en kunnen we de kabels dus niet wegwerken. Hier gaan we moeten kiezen: ofwel leggen we de kabels via de vloer van de verdieping waarbij de uitvulplaten (EPS) dan wel moeten worden uitgesneden zodat die mooi vlak blijven liggen – en dit schijnt een vervelend werkje te zijn, of we kiezen voor een mooie gestoffeerde draad (“textieldraad”) die dan weer iets kostelijker uitvalt.

Om het weekend af te sluiten besluiten we al enkele gaten voor de doosjes in de muren te maken, kwestie van het visueel al wat beter te kunnen voorstellen.

Draadje trek

Nu alle stopcontacten en lichtpunten aangeduid zijn, en de kringen duidelijk zijn, worden de gaatjes in de muurkaders geboord waar de leidingen zullen lopen. Hierbij proberen we eraan te denken altijd even te checken waar de schroeven zitten waarmee de OSB op de kaders is vastgemaakt, kwestie van ons materiaal heel te houden (want we weten hoe dat bij ons gewoonlijk afloopt). Het gaat verbazend vlot vooruit en op een paar uur tijd is dit klusje al geklaard. Dan gaan de leidingen erdoor: alle toestellen apart, en voor de stopcontacten maximum acht op een kring. Het is nog even zoeken naar de beste manier om om te gaan met de rol electriciteitsdraad, want met de eerste hebben we toch wel wat geworsteld.




Aangezien het weer een weekend was vol niet-bouwgerelateerde activiteiten (repetities, examens en feestjes), zijn we al tevreden dat voor de keuken en berging de bedrading ligt.

allemaal buisjes

Weer een weekend voorbij gevlogen. Niet alleen de werf stond ingepland in onze agenda, maar ook de muziekexamens komen dichterbij dus worden we verwacht op de laatste repetities. Zus Machteld mag ook weer een jaartje bijtellen bij haar leeftijd en dat moet uiteraard gevierd worden. En tussen het repeteren en het feesten door moet er ook nog wat gewerkt worden.

Op zaterdagochtend vroeg op het appel, want onze kerel van de elektriciteit (en sanitair en ventilatie) kwam ons het nodige materiaal bezorgen met een woordje uitleg. De rest van de dag hebben we nog wat gepuzzeld met wat afvoeren, want die moeten eerst liggen voordat de andere leidingen errond komen.

Op zondag hebben we ons electriciteitsplannetje genomen en hebben we de tour van heel het huis gedaan en aangeduid wat waar gaat komen (stekkers, lichtschakelaars, …), hoe hoog van de vloer alles komt (stekkers en schakelaars, maar ook oven en microgolf ed.), en hoe we de kringen logisch kunnen leggen. Daarbij hebben we wel gemerkt dat we over een aantal dingen duidelijk nog eens moeten nadenken, want het is niet overal even evident om leidingen weggewerkt te krijgen (vb draagbalken die in de weg staan – daar willen we namelijk liever geen gaten in boren).

Daarnaast zijn we ook tot de conclusie gekomen dat vlinderboortjes (of speedboortjes) toch een redelijke lengte hebben, waarmee we geen rekening hebben gehouden bij het plaatsen van de muurkaders. Onze boormachine met vlinderboor past nu net niet tussen twee planken (we hebben het met verschillende boormachines geprobeerd). Op zoek dus naar een kortere vlinderboor (’t is dat of schuin boren). En vandaar deze tip voor toekomstige bouwers: maak de vakken van de muurkaders niet te smal! (of zorg voor een heel compacte boormachine)

En we zouden het nog vergeten te vermelden: een tijdje geleden zijn ze de hoofdleidingen van onze vloerverwarming al komen leggen:

back on track

Nu we eindelijk onze boormachine opnieuw terughebben (hopelijk zijn hiermee de materiaal-perikelen goed en wel achter de rug), zijn we dit weekend weer aan de slag gegaan aan ons huisje. We merken wel dat de schwung er een beetje uit is na zoveel weken lanterfanten. Dus is het weer even zoeken naar het juiste tempo. In elk geval, de laatste twee muren die nog moesten gezet worden, zijn nu ook af. Hoofdstuk afgesloten.

Daarna was het de hoogste tijd om de afvoerleidingen onder handen te nemen. We hebben eerst een begin gemaakt in de berging. Na nog een laatste keer van gedacht te zijn veranderd over de indeling, hebben we de buizen hun definitieve plaats gegeven in de muur. Eerst wat rekenen zodat we de gaten door de muurkaders in de juiste hellingsgraad maken om dan op de juiste plaats uit te komen zodat de afvoer netjes kan worden aangesloten op de standpijp in de technische schacht. Er waren heel wat bochtjes en koppelstukken en tochtjes naar de winkel nodig om de puzzel compleet te krijgen. Dan werd de standpijp verder getrokken naar de verdieping waar ook hier de buizen voor de gootsteen in de muur werden gelegd. Voor de keuken moest er nog een doorvoer door de vloer worden gemaakt voor alle leidingen (afvoer en andere): aangezien we een keukeneiland voorzien met water en vuur kunnen we niet via een muur naar de technische schacht, en met vloerverwarming willen we zo weinig mogelijk buizen over de vloer laten lopen. Dus: recht naar beneden de kelder in dan maar!



Voor de badkamer moeten we nog wat denkwerk verrichten tegen volgend weekend en dan kunnen we daar ook weer mee verder.

Technisch werkloos

Ons boormachientje werd terugverwacht. Een telefoontje naar de winkel leerde ons echter dat ons machientje helemaal niet was opgehaald door de leverancier voor reparatie, en aangezien het ding ergens braaf in een hoekje stond stil te wezen, niet in de weg stond en niemand erover viel, is het dus netjes 3 weken in dat hoekje blijven staan. *^!#&ç!* Net wanneer er extra vakantiedagen zijn, net wanneer er aannemers op de werf worden verwacht (binnenkort worden de hoofdleidingen van ons verwarming namelijk al klaargelegd) en we nog vanalles willen voorbereiden, en net níet in juni wanneer er een heleboel feestjes zijn, en we dus sowieso niet veel kunnen werken. Aangezien we de afgelopen 3 weken ons al rustig hebben moeten bezig houden met taken waar we de boormachine niet voor nodig hadden, is ons lijstje van taken toch echt wel uitgeput. Heel vervelend, zo’n gedwongen rustpauze.

Nieuw hoofdstuk: nutsvoorzieningen

Tussen elke wissel van werkzaamheden lijkt er altijd even een dipje te zijn waarin alles opgeruimd, opnieuw georganiseerd en uitgedokterd moet worden, en waarin er maar weinig vooruitgang is.

We hebben de afgelopen weken opgeruimd, knopen doorgehakt waar alles moet komen, plannetjes gemaakt, keuken- en badkamerinrichting uitgetekend op de vloer… En dit weekend zijn we dan begonnen met het maken van de doorvoergaten door de vloer (OSB – 40 cm strobaal – OSB) naar de kelder. Al bij al ging het nog redelijk vlot: Met een klokboor / gatensnijder (gevaarlijk ding hoor) en wat geduld, lukt het om de buizen door de strobalen te wringen. Er is een doorvoer in de technische schacht voor afvoer van de keuken, een afvoer in de badkamer (rechtstreeks door de vloer naar de kelder) en twee doorvoeren in de technische schachten aan de andere kant voor de wc’s en de badkamer boven.
En daar strandden we. Ons ene boormachine is nog niet terug van reparatie en we zijn er alweer in geslaagd om een ander om zeep te helpen. Met horten en stoten hebben we de laatste twee gaten nog kunnen maken, en daarna hebben we het opgegeven. En nu? Zonder boormachine kunnen we het kelderplafond niet verstevigen waardoor we de afvoerbuizen daar niet kunnen hangen, we kunnen ook niet verder met het zetten van de twee laatste muren, we kunnen het plafond van de keuken niet verder verstevigen voor het voorbereiden van het leemplafond,… enfin, ons lijstje met mogelijkheden wordt wel wat kort, zo zonder boormachines.

Dus op zondag dan maar wat verder riet geschoten op de houten balken ter voorbereiding van het lemen van de binnenkant van de buitenmuren wat deze zomer gepland is, en de zandstraler en schuurmachine uitgetest op één van onze tweedehands deuren (al ging dat niet zo vlot als gehoopt).

Deze week verwachten we gelukkig ons machientje terug (de vooropgestelde 3 weken zijn om, dus they better deliver!) zodat we volgend weekend eindelijk weer eens goed aan de slag kunnen.

Orde op zaken

Afgelopen week hebben we nog wat opgeruimd op de werf. En een heel toffe collega had voor ons een pompwagentje geregeld waarmee we ons bad (zwaar geval, zenne!) uiteindelijk konden verhuizen naar de garage, waar hij een hele hoop minder in de weg staat!
Sommige dingen toch maar naar de kelder verhuisd, netjes op rekken gestapeld. Andere spullen moeten nog even boven blijven staan tot de afvoerleidingen in de kelder zijn afgewerkt, want we hebben wel wat manoeuvreerruimte nodig om de leidingen aan het kelderplafond te bevestigen. Nu dat achter de rug is, kunnen we onze aandacht richten op de volgende taak: leidingen.
Naar het schijnt leg je leidingen best van dik naar dun: maw eerst de dikke buizen zoals afvoer en ventilatie, en dan de dunnere: sanitair en elektriciteit. Dus gaan we aan de slag met de afvoeren: waar, hoe groot, welk verval? Er komt dus eerst wat denk- en meetwerk aan te pas (verdorie, weer een puzzel). We begonnen op zaterdag alvast met het uittekenen van de plek waar de verschillende afvoerpunten komen (gootsteen, vaatwas, douche, bad, lavabo, wasmachine,…). Qua inrichting moesten er daarbij nog een aantal knopen definitief worden doorgehakt. Eens dat gedaan was, besloten we om nog even langs de strowerf van Wim en Lien in Hoeselt te rijden. Zij staan nog aan het begin van hun avontuur, en er werd dan ook nog heel wat heel wat over en weer gebabbeld over het hoe en wat van zo’n bouwproject. Gezellig, en we werder er bij momenten zelfs wat nostalgisch van.
Op zondag hebben we besloten om er even tussenuit te knijpen en te genieten van het eerste lentezonnetje van het jaar. Heerlijk wat gaan dwalen in Maastricht.
Deze week maken we dan een plannetje van de afvoerleidingen zodat we weten wat we allemaal moeten gaan kopen, om dit weekend weer vlot aan de slag te gaan.

Leemfinish

Alle woorden met ‘finish’ met betrekking tot onze bouw lijken op zijn minst nog zeer voorbarig. En toch hebben we al leemfinish gezet… Alleen niet op onze eigen muren. Op zaterdag zijn we namelijk gaan helpen leemfinishen bij collega-strobalenbouwers Jean Marie en Eefje. Zij hebben de weg voor ons afgelegd, en we volgen hun zeer informatieve blog dan ook met grote regelmaat (het heeft ons al ettelijke keren waardevolle tips opgeleverd!). Toen ze een oproep deden voor extra handen bij het leemfinishen leek het ons dan ook een prima gelegenheid om 1. iets terug te doen voor de tijd die ze steken in hun blog en zo collega-bouwers te helpen en een hart onder de riem te steken, 2. ervaring op te doen in het lemen/leemfinishen, 3. een huis te zien dat al in vergevorderde staat van afwerking is en 4. ervaringen uit te wisselen, vragen te stellen en tips te verzamelen. Het was een supergezellige dag met een bende gelijkgestemde zielen waarvan we hebben genoten! Ook het leemfinishen hadden we al snel onder de knie (het geheim zit 'em in het vooraf natmaken van de plakspaan zodat de leem aan de muur plakt en niet aan de spaan!) wat ons doet vermoeden dat het met het lemen van onze muren ook wel goed komt.

Op zondag maakten we er nog een rustig dagje opruimen van. Ongelofelijk hoeveel rommel ne mens op zo’n bouwwerf verzamelt. Maar met de ramen open en het zonnetje dat zich eindelijk laat zien, was het wel aangenaam werken. Al snel is de bovenverdieping netjes opgeruimd, en ligt er enkel nog materiaal dat we daar binnenkort nog nodig hebben. Maar de benedenverdieping is weer een ander verhaal. Onhandelbare bigbags vol met los stro, zware zakken met trasskalk die nog moeten dienen voor de tweede laag aan de buitenkant en om hoekjes binnen nog extra te vullen met kalk-hennep-isolatie, met de steeds terugkerende vraag: waar gaan we hiermee naartoe zodat het niet in de weg staat, maar dat we ook niet steeds alles moeten blijven verzetten? Garage? Die willen we niet te vol zetten, want daar moeten al onze leveringen binnen worden gezet? Kelder? Wie gaat er nu voor de lol zakken van 25 – 35 kg naar beneden zeulen om dan terug naar boven te halen… Enfin, het is dus nog niet helemaal in orde geraakt op de gelijkvloers, maar het afval is gesorteerd, in zakken gestoken en al zoveel mogelijk in de auto geladen om naar het containerpark te doen. Het werkmateriaal is allemaal terug verzameld op 1 plaats, en de rest zoeken we deze week dan wel weer uit. Stapje voor stapje.

Sprintje

Het lijstje begint te korten: de muur tussen de hal en de living moet verder worden afgemaakt, de vestiaire heeft nog een muur nodig, en het trio slaapkamer, dressing, badkamer moet nog zijn definitieve indeling krijgen. Ons boormachientje had halverwege echter weer besloten de geest te geven: de laatste twee muurkaders moeten dus weer even wachten. Verder laten we de garagemuur nog even open, zodat we onze leveringen wel steeds kunnen blijven opslaan in de garage en rechtstreeks kunnen verhuizen naar de centrale ruimte (voor het verhuizen van grote / lompe / onhandige / zware spullen zijn gewone deuropeningen namelijk verdomd onhandig…)

Ook alle deuropeningen werder verder op maat gemaakt van onze tweedehands deuren (die we ondertussen allemaal hebben verzameld). Werkje waarbij je je hoofd erbij moet houden, want het meten ging regelmatig mis (meten vanaf verkeerde referentiepunt etc - we zullen het maar op de vermoeidheid steken...). Hier en daar merkten we dat er latten ook niet helemaal recht stonden, dus af en toe moest er toch nog wat gecorrigeerd worden. En daar kruipt wel wat tijd in, tijd die je liever aan iets opbouwends besteed, maar het moet nu eenmaal juist zijn!


En dan kan er weer wat OSB worden gezet! (dit is onze strategie geworden –een goede tip trouwens voor andere bouwers: plan aan het einde van de dag de leuke werkjes, zo ben je gemotiveerd om wat langer door te werken en krijg je steevast elke dag wat extra werk verzet.)

Aan het keldergat moeten we wat creatief te werk gaan, want je kan natuurlijk geen stelling op een trap kwijt. Dus de oplossing: over het trapgat worden balken gelegd (Toon dacht er gelukkig op tijd aan om aan de achterkant van het trapgat nog geen OSB te zetten) met daarop paletten en platen vastgeschroefd. Zo hebben we een platform om op te werken zodat we langs de twee zijkanten van het trapgat alvast de nodige platen kunnen vastzetten.


En daarmee zijn onze muren klaar voor het betere leidingwerk. Tijd voor een nieuw hoofdstuk: nutsvoorzieningen. (maar eerst opruimen geblazen!)

Verrek!

Nog steeds enkele muurkaders te gaan. Dat is het nadeel als je niet houdt van loftstijl: je moet al die muren zetten. Maar ’t is een leuk werkje: het schiet snel op, en je ziet meteen weer een hele verandering. Al is het niet altijd even simpel. Op vrijdag werken we vrolijk verder aan de puzzel voor de muren van het kleine kamertje: Dus die balk komt zo, maar dan moeten we eerst die lat zetten, maar dat gaat niet voor we dat hebben gedaan, en is dat nu wel juist afgetekend? Nog eens de waterpas erlangs, de winkelhaak ertegen, uitlijnen met laser etc. Daarna hebben we afspraak met mijn jongste zus om haar nieuwe woonst (verdorie, ze is ons voor!) te bewonderen.


Op zaterdag is het tijd om onze tweedehands gekochte rekken naar hun nieuwe plek in onze kelder te verhuizen. Dus met wat extra handen trokken we naar iemand anders zijn kelder, daar eerst de 25 jaar geleden minutieus opgebouwde rekken vijs voor vijs en moer voor moer uit elkaar draaien, dan uitdokteren hoe we die berg in onze aanhangwagen moeten krijgen, en dan het hele goedje inladen tijdens een sneeuwstorm (ok, beetje overdreven, maar het sneeuwde, waaide, kortom, het was in het algemeen onaangenaam en guur weertje. Dat hebben we weer goed gepland!). Met ons wagentje volgeladen naar onze kelder, en na een warm kopje koffie / thee alles weer uit de aanhangwagen de kelder in:


En als we hen daar nu alleen laten, onder elkaar en in het donker, zouden ze zich dan vermenigvuldigen? Want met een grote kelder is er namelijk plaats voor veeeeel rekken. Maar goed, met 40 rekken zullen we toch al even toekomen, niet?

Op zondag terug aan de slag met de muurkaders. De wc begint nu definitief vorm te krijgen. Alleen nog even denken of we het waterreservoir van ons hangtoilet in onze technische schacht kunnen inbouwen zodat we hiermee geen extra beenruimte kwijt zijn. Dan nog wat OSB tegen de muren van de badkamer beneden… Verdorie, die muur lijkt scheef te staan. Correctie, die muur staat scheef. Dus, bovenaan alles maar weer losmaken (en dan ben je wel even aan’t vloeken dat je de kaders hebt vastgenageld en niet hebt vastgeschroefd), paar tussenlatjes eruit – want die waren dus ook op de verkeerde lengte gemaakt, en de hele kader rechtduwen en opnieuw vastmaken. Dit alles onder toch wel wat binnensmonds gevloek. Maar goed, nu dit (letterlijk) is rechtgezet kunnen we verder. De OSB vliegt tegen de muren en tegen de avond is er weer een ruimte afgebakend.

Up-Tempo

Wat een verrassing: afgelopen week kregen we al telefoon dat we een nieuw nagelpistool mochten gaan halen. Dat wil zeggen dat we dit weekend weer volop aan de slag konden om nog wat kaders recht te trekken. De goesting was er volop en werd dan ook doorgewerkt tot het begon te schemeren en we nauwelijks nog iets konden zien. Resultaat: 3 nieuwe kaders met aan 1 kant OSB.

Op zondag doen we met goede moed verder: er moet op de rest van de aansluitpunten tussen buiten- en binnenmuur nog riet en leem worden gezet, zodat de muren die hier op aansluiten verder afgewerkt kunnen worden. We hebben nog enkele zakken kant en klare leem staan, maar ondertussen is er ook een lading pure leem op onze grond toegekomen. Binnenkort dus eens testen wat de samenstelling is, zodat we de nodige zand ed kunnen voorzien om te mengen (leem krimpt, zand niet. Je hebt dus voldoende zand nodig om barsten te voorkomen.) De cementmolen wordt in gang gezet en we leggen ons weer toe op spelen met modder. Even zoeken naar de juiste consistentie en kliederen maar!

Ondertussen krijgen we nog wat bezoek over de vloer. Voor de kelder en de garage waren we nog op zoek naar deuren, en vorig weekend hebben we er op de kop kunnen tikken. Op zondagmiddag werden ze door hun vriendelijke eigenaars bij ons afgeleverd (wat een luxe!). Na een rondleiding en wat over en weer gepraat over de bouwervaringen (zij zijn ook DIY-bouwers), was het tijd om de handen weer uit de mouwen te steken, of beter gezegd onze hersenen warm te laten lopen, want we moesten toch even wat denk- en rekenwerk verrichten voor het toilet. Er zijn deze keer namelijk geen hoofdbalken om de muren tegenaan te bouwen: “Dus hier moet de muur zover uitkomen. En die hoek moet recht zijn, dus dan moet het zoveel centimeter vanaf die balk…” Enfin, je snapt het wel zeker?

Om af te sluiten nog 2 kaders bekleden met OSB en dan is het weer donker. Nog 5 nachtjes slapen en we kunnen weer verder doen.

De nagel op zijn kop

Toen we in de loop van vorige week ons nagelpistool gingen binnenbrengen, kregen we het onaangename nieuws dat we het ding 3 tot 6 weken kwijt zullen zijn. Hoe moet dat nu met de rest van onze binnenmuren?

Maar gelukkig was op vrijdag de eerste levering van OSB aangekomen voor de binnenmuren. We twijfelden dan ook niet lang, en zijn er meteen mee aan de slag gegaan om de muren die klaar zijn aan één kant al te bekleden. Zo heeft de keukenhoek zijn muren gekregen, de slaapkamer en badkamer beneden, en één muur boven.



En volgende week gaat dit verhaaltje verder. Als de temperatuur mee wil, kunnen we ook nog wat riet en leem voorzien op de aansluitpunten met de buitenmuren, en kunnen de laatste hoofdkaders daartegen worden gezet, zodat we de latten in de kaders kunnen zetten zodra het nagelpistool terug is van weggeweest.

Daarnaast begint ook in de tuin een nieuw seizoen, en is het tijd om onze fruitbomen hun jaarlijkse snoeibeurt te geven. De appelen en peren dan toch, de pruimen moeten nog even wachten, zo is ons geleerd. We zijn benieuwd hoe ze hun tweede winter hebben overleefd. Momenteel gaat het goed. In principe sterft 1 op 10 aangeplante bomen, en aangezien we 11 bomen hebben, zou er minimum 1 moeten uitvallen, maar tot nog toe blijven ze allemaal mooi overeind.