maandag 27 oktober 2014

Laagjes

Bijna alle muren op de benedenverdieping zijn voorzien van een laag wit. De resterende platen, die toch wel wat doorwegen, moeten naar boven worden versjouwd zodat er weer wat ruimte komt beneden. Dat lijkt me een werkje om in stukjes te doen. Zeker aangezien de verwarming van jetje geeft en het dus wat sauna-achtig begint aan te voelen in ons huis. Alle vocht wordt door de verwarming uit de chape geduwd, en ook de ontvochtiger die we hebben gehuurd draait op volle toeren.

Ondertussen staat Nancy de leemmachine weer voor ons huis geparkeerd. Dit keer om de leemmuren van hun afwerkingslaag te voorzien. Om er weer in te komen beginnen we met een kleine muur; die in het kleinste kamertje. Gezien de beperkte bewegingsruimte, besluiten we de muur met de hand te lemen. We strijken met de spaan hele klodders modder tegen de muur, maar voordat we halfweg zijn, is het onderste deel al te droog geworden om nog gelijk te trekken. Ligt dit aan de warmte en de ontvochtiger? Of aan de eerste laag leem, die een heel deel vocht uit de nieuwe laag trekt?

We werken dus verder in kleine stukjes. Hierdoor zal de muur wellicht niet helemaal recht zijn, maar dat noemen we dan maar ‘charme’. Het sponzen zorgt er gelukkig voor dat het resultaat al bij al toch nog meevalt.

vrijdag 17 oktober 2014

Over kastjes en muren...

Er is weer veel activiteit op de werf. Er wordt verder Fermacell gezet tegen de muren. Langzaam maar zeker transformeert de (toch nog wel een beetje) geitenwollensokken-werf naar een echte werf, terwijl aannemers ons ondertussen de nodige afleiding bezorgen. Want er is ondertussen ook van alles gebeurd in de kelder:

We hebben namelijk een electriciteitskast:
Heel het spaghetti-boeltje in de kelder is na een goede dag werken omgetoverd tot een netjes bekabelde kast.

En de vloerverwarming draait. Voor deze installatie moet je er wel je hoofd bij houden, want dat ziet er verdorie serieus ingewikkeld uit! Maar kijk eens hoe mooi ze aan het einde van twee dagen staan te blinken, onze jongens...

Maar... (er is toch altijd een 'maar') tijdens het vullen van de leidingen ontdekken we plots een natte vlek op de vloer. Jawel, het moet weer lukken, we hebben een lek. In onze vloer. En daar ligt al chape op... Dat moet uiteraard worden gerepareerd. Er wordt netjes een gat uitgepikeerd en de leiding wordt gemaakt. En nu zitten we met een gat in onze schone vloer, terwijl we op zoek gaan naar het juiste middel om vloeichape (tja, is nu eenmaal niet de standaard keuze van de bouwende Belg) terug te repareren.

zondag 12 oktober 2014

Wit

Dat wordt de nieuwe kleur van de muren. De afwerkingslaag. Eindelijk. Dit weekend zijn we eraan begonnen: de fermacell-platen worden op de muren gezet. In vergelijking met de OSB-platen is dit toch weer wat anders. Eerst en vooral zijn ze een stuk zwaarder. Bovendien is het een afwerkingslaag, dus moet alles netjes gebeuren. En zoals gewoonlijk is het weer wat zoeken naar de beste manier van werken.

Op maat maken van platen: handzaag, lukt wel maar is redelijk vermoeiend, en het wipzaagje gaat eigenlijk verbazingwekkend moeizaam... Maar zoals gewoonlijk ligt de beste methode weer klaar voor het plukken van blogs van degenen die het voor ons hebben gedaan: het stanleymes. Een rechte stevige lat, enkele keren met het mes erlangs, en dan netjes het ene stuk afbreken terwijl je het andere stuk netjes blijft ondersteunen op een vlakke ondergrond. Beetje bijschuren, en klaar is kees. Aangezien je x aantal schroeven per vierkante meter moet zetten, hebben we van een grote kartonplaat een mal gemaakt: gaatjes in het karton, karton over de Fermacell-plaat leggen, en dan met de stift via de gaatjes aanduiden waar er geschroefd moet worden :) Dat gaat wat sneller dan telkens opnieuw uitmeten. Dan even handig worden met de lijmspuit. Die heeft een aparte spuitmond, maar al snel hebben we dat ook onder de knie. 't is vooral zorgen dat je niet teveel en niet te weinig tussen de platen doet: hoe meer ertussen uit komt, hoe meer je moet afsteken (en die lijm wordt echt keihard, dus niet altijd evident), maar hoe meer 'gaatjes' tussen de platen blijven, hoe meer je achteraf moet opvullen en schuren.
Dan worden de platen vastgeschroefd, en fermacel heeft daar speciale schroeven voor. Geen idee wat er zo speciaal aan is, maar ze werken wat vervelend. Om de ene of de andere reden is het niet eenvoudig om de kopjes helemaal in de plaat te draaien. En dat is natuurlijk wel nodig om de muren volledig glad te kunnen afwerken.

Maar het moet gezegd: voor het oog verandert er veel, en voor de goesting is dat een goede zaak. Het is een stimulerende bezigheid. En dan gaat het vooruit. En een paar extra handen van familie helpen daar natuurlijk ook aan :)



Onze grond

Onze grond