Naar dit weekend hadden we al een tijdje uitgekeken. Vrijdag zijn ze de ramen komen opmeten. Samen met de architect hebben de mannen van Raam-Idee alle ramen bekeken, besproken en opgemeten. Dus binnen een 8-tal weken krijgt ons huis een nieuw gezicht. Ook de mannen van het houtskelet zijn langs geweest om de laatste touch-ups en afspraken te maken, zodat de zijdeur binnenkort kan worden verbreed en we ook hiermee verder kunnen.
Nadat al dat volk was vertrokken, kwam onze houtleverancier onze binnenmuren leveren: bijna een lopende kilometer aan valiesplanken die het geraamte gaan vormen van onze binnenmuren. We hadden ook nog extra bruggen laten leveren om de laatste muren af te werken, dus nadat we vrijdag al dat hout naar binnen hadden gesleept, gingen we op zaterdag weer aan de slag. Eerst vlug een oud kastje en een tweedehands microgolfoven naar binnen gedragen en op hun plaats gezet (kijk kijk, we hebben een keukentje! - en nu kunnen we tijdens de koude dagen tenminste eens een lekkere kom warme soep naar binnen lepelen) en dan terug naar de orde van de dag. De muren van de oversteek en het stukje aan het dakterras schoten lekker op, en stonden al snel half recht.
Zondag dus nog even een spurtje en dan zijn de muren toe - of dat dachten we toch, want... je hebt zo van die dagen dat alles verkeerd loopt:
Het is ons ondertussen duidelijk geworden dat onze basisscholing op vlak van hoofdrekenen pijnlijk ontoereikend is geweest, want elke keer opnieuw worden we met onze neus op de feiten geduwd dat ons materiaal, waarvan we steeds overtuigd zijn dat het voldoende moet zijn om alles af te werken, al op is vooraleer de muren rechtstaan. M.a.w. het hout dat op vrijdag geleverd was, bleek tegen zondag alweer grotendeels op te zijn, en we hebben toch echt alles nagerekend!. Een blik op de doos waar onze L-ijzers inzitten gaf hetzelfde aan (maar we hadden toch alle balken die we nog moesten zetten nageteld ? hoe kan dat nu?) dus dan maar naar de Snuffelmarkt (wat een geluk dat die winkel open is op zondag), maar blijkt dat hun L-ijzers niet op voorraad zijn. Tja, dan maar vastzetten wat we nog kunnen en dan wat andere klusjes opknappen (er zijn er genoeg). Maar nee hoor, er wordt niets vastgezet, want de boormachine die we gebruiken om de zware L-ijzers vast te zetten, zit in Toon zijn auto, die op de werf overnacht heeft en die op slot zit, en - je raadt het vast al - de sleutel ligt thuis, zo'n 60km verderop. Met andere woorden, de muren zijn niet af *zucht*.
Wat hebben we wel gedaan? Een sleuf gegraven voor de wachtbuizen (wateraansluiting, electriciteit,..), en nog wat kleine strobaaltjes als isolatie gestoken in de ringbalk aan het dak. En de rest is voor de volgende keer maar weer.
