En verder…

Na de berging komt de wc… zelfde scenario: tegeltjes voegen, laatste stukjes fermacel zetten, uitvullen en schuren, daarna de primer erop… En dan wachten op het behang. Helaas duurt dat wat langer dan voorzien, dus kunnen we hier even niet verder.

Dus over naar het volgend punt op de agenda: de afvoeren afwerken. Hier merken we dat tijdens de aanvulwerken de buizen die al klaar lagen, beschadigd zijn geraakt. M.a.w. men neme de schop en grave de hele boel terug uit om ze te vervangen. Dit neemt toch wel enige tijd in beslag, dus wordt volgend weekend vervolgd (als het niet regent).

Om op zondag het weekend op een positieve noot te eindigen, hebben we de eetkamertafel alvast verhuisd en op zijn nieuwe plaats geinstalleerd.

Berging - the sequel

Na het voegen van de vloer, het schuren van de fermacell, een laag primer en een laag verf, en uiteindelijk het installeren van ons zelfgefabriceerde meubel met de tweedehandse oude porseleinen gootsteen, ziet de berging er opeens uit als een echte kamer...

Onze eerste ruimte is hiermee klaar (enfin, wat is klaar… de frigo en vaatwasser moeten er nog in, het licht moet nog geinstalleerd, de leemmuren moeten extra gesponsd worden, de deuren moeten nog geinstalleerd,… Maar verder, klaar voor gebruik!)

Berging

Dit weekend kreeg de berging onze volledige aandacht. De Fermacell-muren werder verder uitgeplamuurd en daarna was er de super-toffe taak om alles glad te schuren. Stofmasker op, bandana om de haren toch een beetje te sparen, stofzuiger aan de schuurmachine bevestigen, en daar gaan we... Wat een stofboel! Maar deze ruimte is alvast bijna klaar (nu de andere ruimtes nog van 'tzelfde...)

Ondertussen was de wederhelft naarstig aan het tekenen, meten, zagen en vijzen, om het bergingmeubel - een eigen design - vorm te geven. Aangezien de porseleinen gootsteen in de categorie zwaargewichten valt, moet het meubel toch enigszins robuust zijn. Als het basisframe in elkaar steekt, is het tijd voor een test... Alles blijft overeind. Oef!

Rome wasn’t built in a day

Ons huis ook niet. Vier jaar geleden werd de eerste spade in de grond gestoken. Op dat moment hadden we nooit kunnen denken dat het zo lang zou duren. Optimistisch als we waren, dachten we dat 1,5 jaar wel haalbaar zou zijn. Waren wij even verkeerd! Maar als ons levenswerk (want dat is het wel een beetje) ook zo episch wordt als de eeuwige stad, dan zijn die 4 jaren goed besteed.