Het was een lang weekend van 5 dagen met heel wat activiteit op de werfvloer. Op zaterdag eerst alles voorbereid voor de komende week: we verwachtten een levering met meer materiaal voor de binnenmuren, en de mannen van de ventilatie zouden hun ding komen doen: dus opruimen geblazen, en zorgen dat de nodige muren in de kelder op hun plek stonden zodat ze er hun ventilatie-unit en electriciteitsmeters aan vast kunnen hangen. Voor de muren hebben we oud materiaal gerecupereerd: oude OSB-platen die al wat hebben afgezien als werkvloer, de planken die aan de buitenkant van het huis hebben gezeten om de plastiek op te bevestigen… Het geeft een wat rustieke look, maar het mag er wezen, toch?
En voorts nog even verder werken aan het plafond zodat dit netjes op zijn plaats blijft hangen wanneer alle kabels en leidingen eraan worden vastgemaakt. Hier en daar waren er toch nog balken die ons probeerden te verschalken (en af en toe is het ze ook echt gelukt! Verdorie, verdorie, al die extra gaatjes in ons dampscherm), maar over het algemeen liet het plafond zich weer gedwee op zijn plaats vijzen (mits stevige vijzen en grote rondellen, en hier een daar een stut). En ondertussen dachten we, hadden we het de eerste keer maar op deze manier gedaan, dan hadden we al die plafond-perikelen niet gehad. Dus mensen: OSB op het plafond steeds goed vastzetten: op elke balk twee vijzen (ééntje aan elke kant van de plaat) met voldoende grote vijzen en best ook nog wat rondellen voorzien -zeker als je van plan bent er bovenop nog wat te gaan rondspringen...
Op maandagochtend kwamen we op de werf toe en stonden er 7(!) palletten van meer dan 2m hoog en anderhalve pallet OSB op ons te wachten. Hemeltje lief, wat een berg! Dus meteen aan de slag, en we waren maar wat blij met de komst van vader en schoonbroer die wat materiaal bij ons kwamen halen. Die helpende handen waren zeer welkom, en met vereende krachten lag onze living al snel helemaal vol met een reuzeberg hennepplaten, en de garage vol met OSB platen.
Dan gingen de eerste rode en blauwe leidingen voor de watertoevoer de muren in. Ze laten zich echter niet zomaar in alle richtingen buigen zoals we dat konden met de electriciteitsleidingen. Om een toevoerbuis te plooien moet je er eerst een ander buisje insteken (een lange veerdraad van 2m) zodat je de leiding niet dichtplooit. Dit is geen probleem aan de collectoren en aan de toestellen waar je moet uitkomen, maar hoe doe je dat halverwege? Want om door de muren te gaan, moet je af en toe vreemde kronkels maken, en dat kan dus niet zomaar… Hier moeten we dus weer even over nadenken.
Op dinsdag was het opeens lekker druk op de werf: onze ventilatiegasten kwamen met een hele lading materiaal opdagen. Moet dat allemaal in onze muren??? Eerst de plannetjes overlopen, en nagedacht, en nog eens besproken, om te besluiten dat het misschien toch nog anders moet, of toch beter zo? Enfin, we hoorden de hersenen kraken, en de eerste buizen gingen er dan ook pas na ettelijke uren denkwerk in. We hadden ze nochtans gewaarschuwd ;-). Ook vaderlief kwam nog een hand toesteken, en we konden de verleiding niet weerstaan om toch al even aan de slag te gaan met de hennepplaten: eerst even kijken hoe we de platen best verzagen: de houtzaag (jozefszaag) blijkt het verrassend genoeg te halen van het broodmes. Dus: meten, zagen, vullen… groot voordeel is trouwens dat hennep niet irriteert (met glaswol zouden we wel anders piepen, denk ik zo). Dan de OSB erop. En dan zijn de eerste muren helemaal dicht!
Aangezien het leggen van de ventilatie minder vlot ging dan gedacht, moest er op woensdag nog een heleboel gebeuren. Een extra paar helpende handen deed het werk vlot vooruitgaan, maar het is toch niet gelukt om alles afgewerkt te krijgen. Dus mogen ze binnenkort nog een keer langskomen. Sjans dat het toffe jongens zijn; we zien ze graag komen. Wij hebben ondertussen zelf ook nog wat werk verzet – tussen de vragen door – en hebben in de kelder verder gewerkt aan de afvoerleidingen. Aangezien we geen welfsels hebben zoals in de traditionele bouw, vonden we geen pasklare oplossing om de buizen aan het plafond te hangen, en hebben we ons eigenste montagesysteem uitgedokterd: blokje hout met boor en vlinderboor bewerken: door het gat een draadstang, met een rondel en moer aan elke kant voor de rigiditeit. Aan de kant die tegen het plafond komt, zit de moer verzonken in de ruimte die met de vlinderboor is uitgeboord. Dan het blokje tegen het plafond schroeven (vooruit, nog wat gaten in het dampscherm – wordt dus toch een gatenkaas bij nader inzien, but unfortunately it cannot be helped). Verval is zo ook makkelijk te maken: om de meter blokje vastmaken waarbij de draadstang telkens een centimeter langer is, beugels eraan vastschroeven, buis erdoor, en klaar is kees. Maar verder blijft het toch puzzelen tot we erbij neervallen…
