Nieuw hoofdstuk

Na een nachtje slapen, hebben we besloten om toch alvast maar aan de binnnenmuren te beginnen op de benedenverdieping. Op die manier zien we weer wat vooruitgang, en het geeft ons tijd om uit te dokteren hoe dat plafond nu in elkaar moet komen te zitten.

De binnenmuren zijn houten frames waarop OSB en als afwerkingslaag Fermacell (milieuvriendelijkere variant van gyproc) wordt geplaatst. Binnenin komt er dan een isolatielaag van hennep. Maar we beginnen met de basis: Eerst worden er vertikaal valiesplanken waterpas vastgemaakt tussen twee hoofdbalken of tussen een hoofdbalk en de buitenmuur. Daartussen plaatsen we tegen het plafond en tegen de vloer horizontale planken. Zo heb je een eerste kader waar er vertikaal om de (ca.) 40cm planken worden geplaatst, en daartussen worden horizontaal nog eens plankjes gezet om de boel extra te verstevigen. Om te beginnen is er wel wat rekenwerk, omdat de hennepplaten een bepaalde afmeting hebben. Om ons veel snijwerk en afval te besparen, zetten we onze planken dan ook op de juiste hoogtes zodat de hennep er straks netjes tussen past.

En o ja, benieuwd naar de afgewerkte garagevloer? Voila:

Orde op zaken

Nu de buitenste schil van ons huis zijn bescherming heeft gekregen, is het tijd om binnen orde op zaken te stellen. Ook letterlijk, want al verwacht je van een werf niet dat die perfect opgeruimd is, het is de laatste weken nogal uit de hand gelopen. Het wordt een hele triage: wat moet weg, wat kunnen we waarvoor nog gebruiken, en waar leggen we wat zodat het niet in de weg ligt, maar toch ook niet te ver ligt van waar het uiteindelijk gebruikt moet worden. Gaandeweg komen bovendien weer dingen boven water die misplaatst (lees: kwijt) waren geraakt. Nu kwestie van weer even goede afspraken te maken voor het opbergen van werkmateriaal zodat we toch voor een tijdje weer alles bij de hand kunnen houden.

Dan was het ook de hoogste tijd om onze garagevloer verder af te werken, want egaliseercement en tegellijm hebben positieve temperaturen nodig, en ondertussen vallen de blaadjes (en graadjes) buiten lustig naar beneden. Dus kwestie van nog even op te schieten voor onze garagepoort wordt geïnstalleerd. De egalisé leek ons simpel: vloeibaar mengsel dat zich netjes in de oneffenheden van de chape nestelt en zichzelf egaliseert. Paar zakken gaan halen, samen met water – netjes afgemeten zoals aangegeven op de verpakking – in de kuip, en mengen maar. Zag er mooi lopend uit, dus uitkappen over de vloer en aan de slag met onze aftrekkers. Blijkt het mengsel toch niet echt makkelijk uit te smeren, waardoor het wat dik op onze chape blijft liggen en niet echt egaal wordt. Niet zoals het hoort. Vlug nog wat extra water bij het resterende mengsel gevoegd. Dat lukt al beter. De tweede zak wordt dan ook met (veel) meer water aangelengd. Het begint nu tenminste ergens op te lijken. Even laten drogen en afwachten wat het resultaat is. Hopelijk valt het mee en komt onze vloer nu niet te hoog.

Dan de tegels. Hier en daar bleek het toch nodig wat van de égalisé af te kappen, zodat de tegels mooi gelijk komen met de dorpel. Dan netjes de rijtjes afwerken, en weer even laten drogen. Volgende week gaan we de tegels nog invoegen, en dan zullen we het definitieve resultaat kunnen zien! Fingers crossed!

Ondertussen moeten we deze week ook de knoop doorhakken hoe de planning er nu verder moet uitzien. Volgens de architect moeten we nu eerst het plafond laten lemen. Maar dan moeten we eerst electriciteitsdraden trekken in het plafond voor de lichtpunten. Maar hoe leg je electriciteit als er geen binnenmuren staan? Enfin, daar moeten we nog eens een nachtje over slapen...

De Metamorfose

Onze berg hout met stro is afgelopen week gepromoveerd van stal tot huis: de gaten zijn nu gevuld met ramen en deuren en dat geeft het hele huis meteen een nieuw gezicht. Even stilstaan en genieten. Wat zijn we content! En vanaf nu eraan denken om de huissleutel mee te nemen.

Ondertussen is ook de grond aangevuld (onze grondwerker wist ons te vertellen dat bij een kelder de afvoerbuizen gewoonlijk al worden gestoken voor de grond rond de kelder terug wordt aangevuld. Op die manier kunnen de buizen met haken in het beton worden vastgemaakt onder het juiste verval, waardoor het risico op verzakken bij het aanvullen nihil is. Tja, beetje laat voor ons... maar een goede tip voor toekomstige zelfbouwers…), en hebben we onze race tegen de tijd voortgezet om op tijd klaar te zijn voor onze date met Mathias van het Leemniscaat!

Op donderdag werd de stelling geleverd. De mannen (en vrouw) van het Leemniscaat weten van aanpakken want op nog geen twee uur stond de stelling rond het huis. Zo kunnen we ook aan de bovenverdieping werken zonder al te veel halsbrekende toeren te moeten uithalen. Dus verder aan de slag met plastiek weghalen, balen gelijkslaan, gaatjes vullen, riet en wapening schieten, … en het gaat vooruit! Met nog vele helpende handen waren 3 gevels bijna af. Tot… Trui na het werk nog vlug het één en ander wilde afwerken. Op het bovenste niveau van de stelling moest nog wat worden vastgeschoten, net om het hoekje onder het dak. Beetje slecht gemikt, en daar ging het nietje dwars door de duim. Au! Niet bevorderlijk voor de productiviteit. De laatste werkjes moesten dus maar door de Leemniscaat-mannen worden gedaan. In een sneltempo werd het riet en de wapening nog vastgemaakt, en begon het traskalken van de gevels. Tot ver na het donker hebben ze doorgewerkt, en dit is het resultaat:

(Voor)

(Na)

Een ruwe basislaag weliswaar, maar dat is nodig om een goed hechtende ondergrond te vormen voor de volgende laag (die 2de helft volgend jaar op de agenda staat). Belangrijkste is dat we nu waterproof zijn en met een gerust hart de winter in kunnen gaan.