Baden in luxe

De muren van de badkamer hebben hun definitieve kleur gekregen, netjes op tijd voor de behanger die onze feature wall tot leven heeft gebracht.

Na de afwerking met een waterdichte laag, gaan we aan de slag om de douche en het meubel op hun plaats te zetten en aan te sluiten (het bad moet nog even wachten, die vraagt extra mankracht, en een hele verhuis van onze garage). De spiegel nog ophangen, spotjes aan, en dit is het resultaat:

Een echte badkamer, wat een luxe!

Van huis naar thuis

Aan het begin van het bouwproces, en ook tijdens de bouw, had ik – vooral als ik de andere bouwblogs las - vaak een irreëel gevoel: ik kon me nauwelijks voorstellen dat we ooit binnenmuren gingen hebben, of elektriciteit en sanitair. Of ramen en deuren, geleemde muren, een vloer,… het klonk als een verre droom. En toch hadden we altijd een heel duidelijk beeld van het eindresultaat voor ogen.

Week na week werd eraan gebouwd en gesleuteld, met veel zweet, weinig bloed en tranen (gelukkig), redelijk wat geduld (maar nooit genoeg), soms wat gevloek, en toch ook vaak met plezier. Zeker als er wat extra handen kwamen helpen, zat de sfeer er al vlug in.

Nee, af is het huis nog lang niet, bewoonbaar wel. Het sanitair werkt, we hebben verwarming, nog geen keuken, maar wel een gootsteen en een vuurtje om op te koken,… Wie had dat ooit gedacht? Het beeld dat we voor ogen hadden, heeft uiteindelijk reële vormen aangenomen.

En nu is het uiteindelijk zover; we hebben het gehaald! We hebben de deur van het oude huis achter ons dichtgetrokken, op ons nieuw adres een kop koffie gezet en ons in de zetel genesteld. We zijn eindelijk thuis.

O, kom er eens kijken

De sint is geweest! Hij had een heel mooi cadeau bij, ééntje dat niet in onze schoenen past: een keuken-bouwpakket. En zoals ‘t brave kinders betaamt, wordt alles netjes uitgepakt en wordt er zoet mee gespeeld.

En of we er zoet mee zijn! Na lang puzzelen, merken we dat door een aantal fouten in de productie de panelen niet in elkaar blijken te passen :(
Dus wordt het hele pakket terug opgehaald om de nodige correcties uit te voeren, en komt de sint volgende week terug.

Kleine keuzes, grote keuzes

In de badkamer zijn de laatste platen tegen de muren gezwierd, en daarna worden alle muren uitgevuld, terwijl er naarstig verder wordt geschuurd in de keuken. Zodra de keukenmuren netjes vlak zijn wordt er een primer opgezet, zodat ze klaar zijn voor een laagje kleur. En hier steekt de keuzestress al de kop op. Want we hebben nog niet beslist welke afwerking de keukenkastjes krijgen. Dus opteren we voor een neutrale kleur voor de muur waar de kastenwand tegen komt. Eens die erop zit, kunnen we de keuken plaatsen! De andere muur moet wachten tot de beslissing voor de kastje genomen is.

Als de muren van de badkamer uitgehard zijn, gaan we ook daar aan de slag met de schuurmachine. Terwijl we ook daar de verschillende kleuropties nog maar eens doorlopen. Donker of licht, geel, groen, rood, of blauw misschien… Elke kleur geeft een andere sfeer, en een kleur kan 's morgens anders lijken dan 's avonds, of in de blakende zomerzon anders dan bij een waterig winterzonnetje. En het is een keuze waar je bovendien ettelijke jaren aan vast hangt... Maar de wanden moeten toch allemaal afgewerkt worden, want eens de meubels geinstalleerd zijn (en dan vooral het zware, gietijzeren bad), kan je er niet meer aan. Niet simpel....

En verder worden hier en daar al wat meubels in elkaar gezet. We kunnen het niet laten! Het aftellen is begonnen…

Licht aan het einde van de tunnel

De buizen zijn de afgelopen weken allemaal al netjes op hun plek beland, de regenwaterput is volledig aangesloten, gecementeerd, en geteerd. En surprise, de aansluitputjes waren ook opeens van de partij, enekel weken eerder dan verwacht! Dat betekent dus: geen werftoilet meer, maar de luxe van een werkend toilet in huis. Zalig is dat!

Badkamer – Het douchebak-debacle waar we mee worstelden is ondertussen opgelost, en de tegeltjes zijn netjes verder gelegd tot tegen de bak en ingevoegd. Nu de laatste H2O-platen nog tegen de muren plaatsen en uitvullen, zodat we ook hier klaar zijn voor de verdere afwerking. En dan is het wachten – weeral – op de muurbekleding.

Dus nemen we ondertussen de keukenmuren onder handen in afwachting van onze keuken, want ook die is op komst.

Binnen en buiten

WC – Ondertussen zijn de langverwachte rollen behangpapier eindelijk toegekomen. Tijd om een verfje hierbij te kiezen. En dan kunnen we eindelijk de finale afwerking van het toilet aanpakken: de muren worden opgesmukt met lagen verf en behang. Dan wordt de toiletpot aan de muur gehangen. Nu nog het wasbakje installeren: even zoeken op welke manier hij het beste past... En dan is de transformatie compleet.

Afvoeren – Aangezien het op zondag eindelijk nog eens een dagje droog weer is, leggen we de nieuwe buizen van de kelder helemaal tot aan de straat. Nog een terugslagklep erop, en die buis is klaar voor de aansluiting. Daarnaast komt de overloop van de regenwaterput. Hiervoor missen we nog één koppelstukje, dus de finale afwerking hiervan moet nog heel even wachten. En ondertussen wachten we op de rioleringsmaatschappij om de aansluitputjes te plaatsen, met als belofte een echt toilet!

En verder…

Na de berging komt de wc… zelfde scenario: tegeltjes voegen, laatste stukjes fermacel zetten, uitvullen en schuren, daarna de primer erop… En dan wachten op het behang. Helaas duurt dat wat langer dan voorzien, dus kunnen we hier even niet verder.

Dus over naar het volgend punt op de agenda: de afvoeren afwerken. Hier merken we dat tijdens de aanvulwerken de buizen die al klaar lagen, beschadigd zijn geraakt. M.a.w. men neme de schop en grave de hele boel terug uit om ze te vervangen. Dit neemt toch wel enige tijd in beslag, dus wordt volgend weekend vervolgd (als het niet regent).

Om op zondag het weekend op een positieve noot te eindigen, hebben we de eetkamertafel alvast verhuisd en op zijn nieuwe plaats geinstalleerd.

Berging - the sequel

Na het voegen van de vloer, het schuren van de fermacell, een laag primer en een laag verf, en uiteindelijk het installeren van ons zelfgefabriceerde meubel met de tweedehandse oude porseleinen gootsteen, ziet de berging er opeens uit als een echte kamer...

Onze eerste ruimte is hiermee klaar (enfin, wat is klaar… de frigo en vaatwasser moeten er nog in, het licht moet nog geinstalleerd, de leemmuren moeten extra gesponsd worden, de deuren moeten nog geinstalleerd,… Maar verder, klaar voor gebruik!)

Berging

Dit weekend kreeg de berging onze volledige aandacht. De Fermacell-muren werder verder uitgeplamuurd en daarna was er de super-toffe taak om alles glad te schuren. Stofmasker op, bandana om de haren toch een beetje te sparen, stofzuiger aan de schuurmachine bevestigen, en daar gaan we... Wat een stofboel! Maar deze ruimte is alvast bijna klaar (nu de andere ruimtes nog van 'tzelfde...)

Ondertussen was de wederhelft naarstig aan het tekenen, meten, zagen en vijzen, om het bergingmeubel - een eigen design - vorm te geven. Aangezien de porseleinen gootsteen in de categorie zwaargewichten valt, moet het meubel toch enigszins robuust zijn. Als het basisframe in elkaar steekt, is het tijd voor een test... Alles blijft overeind. Oef!

Rome wasn’t built in a day

Ons huis ook niet. Vier jaar geleden werd de eerste spade in de grond gestoken. Op dat moment hadden we nooit kunnen denken dat het zo lang zou duren. Optimistisch als we waren, dachten we dat 1,5 jaar wel haalbaar zou zijn. Waren wij even verkeerd! Maar als ons levenswerk (want dat is het wel een beetje) ook zo episch wordt als de eeuwige stad, dan zijn die 4 jaren goed besteed.

Hoe installeer je een douchebak…

In de badkamer voorzien we een inloopdouche, en om de tegels netjes tot tegen de douche te kunnen afwerken, moet de douchebak geïnstalleerd worden.

Eerst de sifon op de afvoerbuis bevestigen, dan meten we de hoogte waarop de douchebak moet komen, en gaan we op zoek naar balkjes van de juiste dikte om een draagconstructie mee te maken. Meten, zagen, boren, schroeven,… De ruimte tussen de balken vullen we op met vermiculiet dat we nog hadden liggen, en dan een OSB-plaat erover zodat de bak volledig ondersteund is. Simpel.

Of toch niet. Als we de bak erop leggen blijkt dat die hier en daar wat zweeft en niet 100% waterpas ligt. Eén van de balken is niet helemaal recht geschaafd. Aangezien het niet lukt om dit op te vangen met wat afstandshoudertjes, wordt dag 2: Alles afbreken, en over naar poging 2. We hebben nog EPS-platen liggen. Deze op maat zagen, netjes op hun plek leggen, OSB-platen er opnieuw op, bak erop en dan controleren. Hij ligt zo goed als recht, ziet er goed uit, maar als we erop gaan staan blijkt die hier en daar toch nog lichtjes mee te veren. Mmm, gaat dit geen problemen geven met loskomende siliconen als dit steeds beweegt? Moeten we de platen en de bak volledig fixeren? Maar wat als je dan een probleem hebt met de afvoer, dan kan je er niet meer aan… Food for thought.

Vooruitgang dit weekend: beperkt.

Vorderingen

Met de hitte van de afgelopen weken hebben we enkele snipperdagen genomen. We weten namelijk hoe het anders eindigt (met koppijn en koorts…). Maar nu doen we weer lustig verder in ons huisje (jeetje, spreken we tegenwoordig al van ‘huis’, en niet meer van werf? Beetje voorbarig misschien, maar het moet er toch ooit van komen.)

Badkamer – de badkamervloer is klaar. En nu is het nadenken over hoe we de badkamermuren gaan afwerken. Muurtegels zijn niet echt ons ding, tadelakt is mooi maar arbeids- en tijdsintensief (en prijzig :-S), … maar welke opties blijven er dan over?

Berging – de vloer in de berging is ook bijna af (lees: was af geweest als we niet zonder lijm waren komen te zitten). Volgend weekend werken we deze verder af en dan gaan we voegen.

We hebben ook de eerste stopcontacten geïnstalleerd. Wat een luxe!

Verder is de keuken besteld, en is de keuze qua toestellen gemaakt… en zo komt er op verschillende fronten weer schot in de zaak!

Kiezen is verliezen...

’t is stillekes geweest hier. Ik weet het. Onze excuses. Maar we hadden belangrijker dingen te doen. Belangrijker dan het huis? Ja, toch wel. Leven. Na 3,5 jaar bouwen was het hoognodig om een aantal dingen gewoonweg niet langer uit te stellen, en om opportuniteiten met beide handen aan te nemen. En dan gaat alle tijd en energie even daarnaartoe. Zonder spijt en zonder excuses, gewoon een kwestie van keuzes maken. Maar toch… zo dicht bij de afwerking, en dan liggen de werken maandenlang nagenoeg stil. Het is toch wel een beetje wrang. Hoog tijd dus om – nu de zomervakantie weer wat ademruimte brengt in onze agenda’s - weer eens wat tijd te investeren in ons huis:

We gaan gewoon verder waar we gestopt zijn: tegeltjes leggen op de vloer.
De keuken: die is ondertussen af! Tadaa!

Dit hebben we uiteraard niet zelf gedaan. Afgelopen week is deze vakkundig gelegd door een vakman uit de buurt. En of we content zijn! Dit geeft ons ook de moed om zelf weer verder te doen: De badkamer en berging krijgen nu voorrang.

Want als deze twee kamers klaar zijn, kunnen we beginnen met het afwerken van watertoevoer en –afvoer (maw het installeren van gootsteen, wastafel, bad, wc …). De andere kamers kunnen wachten, die werken we later wel af. En ondertussen is het ook tijd om de keuken te bestellen *jeij*.

Ongeduldig

Tegeltje na tegeltje wordt op zijn plaats gelijmd. Metertje na metertje wordt de vloer dichtgelegd… maar het gaat zo verdomd traag. Wie heeft er ook zulke kleine tegeltjes gekozen?! (juist, euh… dat was ik… *ssst*). En dan komen er nog virussen en repetities de boel vertragen. En stampen we ondertussen ook nog even tussendoor een nieuw bedrijfje uit de grond. Timing is nooit één van onze sterktes geweest. Zo geraken we er dus niet. Maar tussen alle bedrijven van het leven door proberen we hier en daar toch het één en ander klaar te krijgen – terwijl we enkele offertes opvragen om de keukenvloer te laten doen… toch maar…

Het lukt best aardig, hoor, dat tegelen, daar niet van. We beginnen het wel in de vingers te krijgen, maar er kruipt teveel tijd in, en het moet nu gewoon ècht eens af geraken. Dus hebben we besloten om toch wat klusjes uit te besteden (de keukenvloer dus, en het plaatsen van de deuren,…).

Bovendien moet tegen juni – na al twee keer uitstel te hebben gekregen - de waterinstallatie gekeurd zijn. Anders wordt ons water afgesloten… Dus nog een goede reden om het vooruit te laten gaan. En ook voor ons oude huurhuisje is het welletjes geweest. De verwarming lekt, de douche lekt, het espressotoestel lekt, de dampkap wordt omhoog gehouden met tape, de combi-oven en diepvries lopen op hun laatste benen, de garagedeur wil niet meer op slot, één van de keukenlades heeft het begeven, en de andere zijn er niet ver vanaf …. “Oprotten”, lijkt de boodschap. Nog eventjes volhouden, het duurt niet lang meer (hopen we).

Lentekriebels en hoofdbrekens

Prachtig weekend, de lentekriebels zijn volop aanwezig. Om toch niet de hele tijd binnen te moeten werken, besluiten we om eerst onze boomgaard zijn jaarlijkse snoeibeurt te geven, terwijl we heerlijk genieten van het zonnetje.

Omdat het wat laat geworden is om nog aan een emmer tegellijm te beginnen, besluiten we om de H2O-platen in de badkamer te installeren. Dus we nemen de lijmspuit ter hand, zetten de plaat op zijn plaats en vijzen er een eerste Fermacell-vijs door… waarna de plaat gewoon terug los komt van de muur… De vijs blijft steken in de OSB-plaat, en de Fermacell-plaat heeft een gat, en aan de achterkant daarbovenop nog eens een grote krater waar een deel van de plaat is losgekomen. Mmm, dit is dus duidelijk niet de juiste manier van aanpak. Wat nu? De winkels zijn ondertussen natuurlijk dicht, dus kunnen we niet gaan kijken of er andere vijzen bestaan, specifiek voor deze plaat (en ondertussen hebben we het kunnen opzoeken: voor de H2O-plaat bestaan er inderdaad speciale vijzen). Dus volgend weekend poging 2.

Op zondag zetten we ons maar weer op onze knietjes om nog wat tegeltjes te leggen in de ene kamer, en om het gedeelte dat we hadden uitgebroken op te ruimen in de andere kamer. De tegellijm was ondertussen bikkelhard geworden, en de primer doet ook goed zijn werk, dus het was even zoeken naar een oplossing. Met de beitel kwam er soms wat chape mee los, dus dat is geen goed idee. Maar schuurpapier daarentegen doet wonderen, zowel op de chape als op de uitgebroken tegeltjes. Er kruipt behoorlijk wat tijd in, maar alles komt weer netjes voor mekaar.

En dan tegelen!

De tegels zijn geleverd – alle 10.000 stuks! (100m² in tegeltjes van 10x10cm) -, de discussie omtrent zelf doen versus laten doen, en de keuze van het legpatroon (diagonaal of recht) zijn na veel afwegen van pro’s en con’s uiteindelijk achter de rug: We leggen ze zelf en we leggen ze diagonaal. Geen evidente keuze? We zullen zien... We gaan eraan beginnen.

We beginnen met het kleinste kamertje in het huis, kwestie van al eens te kunnen oefenen. En dat lukte aardig. Ok, het ligt niet overal zo recht als we zouden willen, maar oefening baart kunst, weten we uit ervaring, dus beginnen we vol goede moed aan de hal. Zo’n grotere ruimte blijkt al heel wat meer uitdagingen te bevatten: hoekjes en kantjes, rechte en minder rechte muren, voegen, en - zo blijkt ook – stenen. Onze insteek van 1 kamer per dag blijkt al snel veel – en echt veel – te positief ingeschat. Na vier dagen is de hal af… Ondertussen was de wederhelft al in de bureau begonnen – die op zijn beurt weer een stapje groter is dan de hal… En toen we voorbij de helft waren, hebben we besloten een deel maar terug uit te breken wegens toch echt te schots en scheef. Niet bepaald het einde van een weekje vloeren dat we voor ogen hadden. Wat we tijdens dat weekje wel geleerd hebben:
1. Natuursteen is natuursteen. “gecalibreerd” hoort hierbij met een stevige snuif zout genomen te worden. Zowel in de dikte als in de breedte en lengte zit hier variatie in tot wel een halve centimeter. Dat wil zeggen dat je de afstandskruisjes al heel snel achterwege kan laten wegens onbruikbaar. En dat de chape mooi vlak ligt, is leuk, maar als de dikte van je tegels niet gelijk is, heb je daar weinig aan en moet je toch vaak wat extra smeren op de tegels om ze allemaal gelijk te krijgen.
2. Begin niet met te kleine voegen. We hadden voegen van 2mm gekozen, maar al snel bleek dat dat ons niet genoeg speelruimte gaf om de verschillen in afmetingen in de tegeltjes op te vangen. Dus worden het grotere voegen.
3. Om de voegen mooi rechtdoor te laten lopen, vertrouw je niet alleen op je ogen, maar ook op een rechte lat. Deze leg je best elke rij even tegen de lijn tegels om te zien of je niet afbuigt. We dachten eerst lijnen te trekken op de vloer, maar die verdwijnen onder de lijm, dus da’s niet handig.
4. Werk per rij, en niet in hoeken. Hierbij ging het bij ons in ieder geval helemaal de mist in. Ik in de ene hoek, de wederhelft in de andere, en toen we er na een halve dag werk ons oog op wierpen (en de winkelhaak ernaast hielden), bleek dat dat dus niet goed kwam.
5. Kleine tegeltjes leggen, het is een werk van liefde. Je ziet het nauwelijks vooruitgaan. Het neemt dus (ongetwijfeld) meer tijd in beslag dan grote tegels leggen. Iets om rekening mee te houden. Aan de andere kant, een vloer vervang je niet zo vaak, dus loont het misschien toch de moeite om door de zure appel heen te bijten, om dan heel je leven te kunnen genieten van de vloer van je dromen.

Zoals je leest, is het dus nogal een uitdaging om zelf kleine natuurstenen tegeltjes te leggen. "Zot zijn doet geen zeer", zeggen ze dan. Wel, daar zijn wij in elk geval niet meer zo zeker van. Vraag maar aan onze vingers, knieën, schenen, heupen, hamstrings... En dan zijn er nog 7000 tegeltjes te gaan. Onze mantra voor tijdens het tegelen: ’t wordt ne schone vloer!

En dat is wel zo, vinden wij. Echt wel. Getuige de hal:

Maar ’t blijven verdorie veeeel tegeltjes…

Dan voorbereiden

Ter voorbereiding van het weekje vloer leggen dat we volgende week hebben ingepland, wordt de vloer geschuurd en geprimerd. Het schuren was volgens onze chapers niet nodig, maar aangezien het ons door de vloerleveranciers toch wordt aangeraden, gaan we aan de slag volgens het ‘better safe than sorry’-principe.

Even langs Boels dus, om zo’n schuurmachine te gaan halen. En dan, al worstelend om de machine een beetje onder controle te houden (de schuurmachine hield er soms zo zijn eigen gedacht op na over waar er geschuurd moest worden), mocht de chape eraan geloven. Kamer na kamer werd geschuurd, de kleine hoekjes werden nog even met een deltaschuurmachientje afgewerkt, en toen hing heel het huis vol wit stof.

Hier had de stofzuiger een hele kluif aan: na elke kamer moest de filter goed uitgeklopt worden. Ondertussen werden de rollers op steel ter hand genomen en konden we beginnen te primeren. Een stevige work-out voor het bovenlichaam, zo bleek, want het goedje was niet zo gemakkelijk uit te smeren (mogelijk had de vloerverwarming die we niet hadden afgezet daar iets mee te maken…).

Enfin, eind goed al goed, want onze vloer heeft nu een mooie korrelige donkergrijze laag.

Eerst alles leegmaken

De voorlopig laatste Fermacell-platen worden op zaterdag tegen de muren gevezen. Dit wil niet zeggen dat we hiermee klaar zijn, maar dat we ons momenteel op een andere taak gaan focussen. ‘Verandering van spijs…’

Zondag wordt opruimdag. Alles moet beneden van de vloer, want volgend weekend willen we de chape schuren en primeren ter voorbereiding van, jawel, het leggen van de tegeltjes! We meten ondertussen ook de deurgaten op om de stofdorpels te kunnen bestellen, discussiëren over het hoe en wat en waar, waarbij er zoals steeds ruimte is voor creatieve oplossingen… Maar daarover moeten we eerst nog de nodige informatie gaan inwinnen… kan het wel of niet?

Vloer? Vloer!

Het was even spannend toen we onze vloer gingen bestellen: “Niet op voorraad, mevrouw”. “Nee, we weten eigenlijk niet wanneer we deze terug kunnen verwachten, meneer”. S***, hé!

Men neme dus de auto en gaat op pad om de vloer te zoeken. And if at first you don’t succeed, try again. Enfin, ‘t is allemaal goed gekomen. De vloer is gekozen en besteld. We zijn weer gerust. Die zoektijd vrat alleen wel onze tijd op die we op de bouw zouden spenderen…

Nieuw jaar, nieuw elan

De tijd van feesten en genieten is weer voorbij. Het is tijd om terug met de voetjes op de grond te komen en de handen uit de mouwen te steken. Want de afgelopen weken hebben we anderen laten werken, en kon de transformatie van de woonkamer niet groter zijn. Het contrast met onze andere ruimtes wordt nu wel groot, dus het is tijd om bij te benen.

Eerst zorgen we dat de muren van de living op het verdiep worden afgewerkt met de fermacell-platen. Nu er balustrade staat, is dit toch een stuk veiliger, en zo is dat ook achter de rug voor wanneer ze op de overloop de vloer nog komen leggen.

Wat zijn de volgende werken op de agenda? Eerst en vooral is dat de fermacel verder afwerken (vullen en schuren, of primeren en lemen, …). En dan de houten plafonds schuren. En stekkers en schakelaars installeren. De vloeren leggen in de andere ruimtes. Maar hier moeten we rekening houden met een aantal voorwaarden ivm de lijm: geen verwarming, maar ook geen vriestemperaturen. En dan keuken, badkamer, … Er is dus licht aan het einde van de tunnel.