We houden ons warm

Lemen zit er niet in met deze koude (al valt het binnen eigenlijk best mee! Net boven het vriespunt, en in ons winterholletje geraken we zelfs aan 10 graden…), dus moeten we noodgedwongen enkele binnenmuren even laten voor wat ze zijn. We zetten ons dan maar aan het afwerken van een muurkader waarvoor niet geleemd moet worden, en daarna aan het afwerken van een eerste stuk stroplafond.

Voor de muur tussen de keldertrap en de garage moesten we eerst vanuit de kelder de stelling helemaal tot boven bouwen (in het gat waar vanuit de garage een hellend vlak naar beneden komt). Voor deze muur was het dus wat op en af klauteren, dus dan gaat het wat trager dan wanneer je gewoon van op de begane grond werkt.

Voor de stroplafonds beginnen we met dat van de keuken, een overzichtelijk stukje waar we al eens kunnen oefenen. De gaatjes tussen de strobalen moeten – net zoals we met de muren hebben gedaan – gevuld worden, de touwen moeten doorgesneden en er moeten extra latten vastgezet worden om het gewicht van de lemen afwerking te kunnen houden. Geen prettig werkje: onzichtbaar, heel stoffig, nefast voor nek en rug, enzomeer… Maar we houden ons er warm mee.

Officieel winddicht

Sinds deze week zijn we in het bezit van een horizontaal opendraaiende garagepoort. Het heeft wat voeten in de aarde gehad want ze hebben het ding met man en macht én handleiding in elkaar gezet. Eerste keer, jongens? Bovendien ontbraken er enkele stukken, maar gelukkig ligt de poortenfabrikant niet al te ver weg, dus paar keer op en af, en dat was ook weer in orde. In ieder geval, het laatste gat in de buitengevel is nu dus gedicht! Goede start van het nieuwe jaar, nietwaar?

Ook in de tuin hebben er dit jaar alweer werken plaats gevonden: Het eerste deel van onze houtkant is geplant: allemaal jonge staakjes op een rij. Wel even alles goed aanduiden zodat de boer van het achterliggend weiland ze niet omver rijdt. Zou zonde zijn!

En dan terug naar binnen: Dit weekend gingen we ons wagen aan de plaatsing van de keldertrap. Kwestie van iets korter te maken, op zijn plaats te verankeren en de vloer errond af te werken zodat we de binnenmuren errond op hun plaats konden zetten. Zo is dat gat in de vloer ook wat meer afgeschermd, en is de werf weer een beetje veiliger gemaakt.

En verder hebben we in ons winterhol in de kelder de werflamp vervangen door een TL-lamp aan het plafond: onze allereerste electriciteitswerken – hoe monteer ik een stopcontact, en hoe sluit ik bedrading aan op apparaten – in dit geval dus een lamp. We gaan niet voor domotica, dus het is gelukkig geen rocket science: 3 draadjes: bruin, blauw en geel/groen. geel/groen is de aarding en gaat dus (meestal) in het midden. de andere twee aan de andere polen aansluiten (maakt niet uit welke kant, da's het mooie van wisselstroom, zo blijkt!) en de schroefjes aandraaien. Buiten wat gepruts is dit een werkje van niks.

Dat geeft ons alvast een bemoedigend gevoel voor de electriciteitswerken die binnenkort eraan komen. En zo leren we steeds weer wat bij.

nieuwe aanwinst

We hebben onszelf een exuberant maar noodzakelijk nieuwjaarscadeau gekocht: met het oog op de naderende lente (jawel, we zijn positief ingesteld!) zijn we op zoek gegaan naar een hulpmiddel om onze uit de kluiten gewassen tuin in toom te houden, en onze groententuin om te spitten: en dit is het geworden: traktor Dini.

Dat even ter zijde want uiteraard gaat het werk binnen gewoon verder. Dit weekend hebben we op de plaatsen waar de binnenmuren aansluiten op de buitenmuren het eerste riet gezet en de eerste leem gedraaid om alvast een eerste laag te zetten. Met het leem was het even zoeken naar de juiste consistentie. We hebben getest met weinig water, dan met wat meer water, met en zonder strohaksel, geschoren en ongeschoren muren. Op het riet ging het ons redelijk goed af, zelfs met weinig water bleef de leem netjes plakken, voor het stro was het minder evident. De geschoren muren hielden de leem beter dan de ongeschoren muren, maar we hebben de leem uiteindelijk redelijk nat moeten maken voor ie wilde blijven hangen.

Dan was er de discussie of we de valiesplanken voor de binnenmuren moesten vastmaken voor of nadat de leem droog was. Want als ie nog nat is, valt ie misschien terug van de muur af, droge leem heeft dan weer het risico op barsten… Dus dan maar voor de gulden middenweg… en verder enkele muren op de benedenverdieping hun eerste scheerbeurt gegeven.

hokjesmentaliteit

De laatste week van 2012 hebben we in hokjes gedacht. Na een weekje rustig doorwerken staan de meeste muren op de benedenverdieping. De routine van stelselmatig opruimen en daarna meten en plaatsen van de kaders zorgde dat er op korte tijd visueel weer veel veranderd is.

Enkel water in de kelder (aflevering 217 ondertussen) zorgde voor enig oponthoud. Het is een hele tijd goed gegaan, maar nu de grond is aangevuld, hebben de verluchtingsgaten last van de liters water die de afgelopen tijd uit de lucht zijn gevallen. Dus aan de slag met de schop om de verluchtingsbuizen vrij te scheppen, de T’s eraf te halen en er L’s op te zetten zodat het stijgend oppervlaktewater niet meer in de buizen kan. Het is maar een voorlopige oplossing, maar het lijkt te helpen. Verder merken we wat vocht aan sommige doorvoergaten (energiesteen, warmtepomp), maar dat is heel beperkt, niets dat wat dichtingsschuim niet kan oplossen. En verder houden we de ondertussen gedichte aanzetnaden nauwlettend in de gaten. Deze lijken nu in orde te zijn; wel hebben we 1 keer een watervalletje gehad langs de slagregenkant, wat ons doet vermoeden dat aan de buitenkant er nog ergens een gaatje zit waar het water helemaal bovenaan de keldermuur nog door kan en dan via de bovenrand over de muur naar beneden loopt.
Maar goed, momenteel is de kelder dus weer onder controle en hebben we het gewaagd toch het één en ander beneden te stockeren. (want daar is de kelder uiteraard ook voor bedoeld!)