Tegeltje na tegeltje wordt op zijn plaats gelijmd. Metertje na metertje wordt de vloer dichtgelegd… maar het gaat zo verdomd traag. Wie heeft er ook zulke kleine tegeltjes gekozen?! (juist, euh… dat was ik… *ssst*). En dan komen er nog virussen en repetities de boel vertragen. En stampen we ondertussen ook nog even tussendoor een nieuw bedrijfje uit de grond. Timing is nooit één van onze sterktes geweest. Zo geraken we er dus niet. Maar tussen alle bedrijven van het leven door proberen we hier en daar toch het één en ander klaar te krijgen – terwijl we enkele offertes opvragen om de keukenvloer te laten doen… toch maar…
Het lukt best aardig, hoor, dat tegelen, daar niet van. We beginnen het wel in de vingers te krijgen, maar er kruipt teveel tijd in, en het moet nu gewoon ècht eens af geraken. Dus hebben we besloten om toch wat klusjes uit te besteden (de keukenvloer dus, en het plaatsen van de deuren,…).
Bovendien moet tegen juni – na al twee keer uitstel te hebben gekregen - de waterinstallatie gekeurd zijn. Anders wordt ons water afgesloten… Dus nog een goede reden om het vooruit te laten gaan. En ook voor ons oude huurhuisje is het welletjes geweest. De verwarming lekt, de douche lekt, het espressotoestel lekt, de dampkap wordt omhoog gehouden met tape, de combi-oven en diepvries lopen op hun laatste benen, de garagedeur wil niet meer op slot, één van de keukenlades heeft het begeven, en de andere zijn er niet ver vanaf …. “Oprotten”, lijkt de boodschap. Nog eventjes volhouden, het duurt niet lang meer (hopen we).
