De kou begint stilaan binnen te sluipen, voeten glijden weg in de modder, vingers verkleumen, vermoeidheid slaat toe,… m.a.w. het vlot niet zoals het zou moeten. En dit weekend kregen we ook voor het eerst te maken met een mankementje: een verstopte spuitkop. Blijkbaar had een steen zich een weg weten te banen door de mengmachine via de meterslange slang naar het spuitpistool alwaar deze de boel blokkeerde. Dus het pistool afgekoppeld, proper gemaakt met de waterslang zodat we het euvel konden zien, frustraties botgevierd om de nozzle van het pistool af te krijgen, en dan om de stukken steen uit het spuitstuk te verwijderen. Zo’n ding kan zich serieus vastzetten, blijkbaar. Enfin, uiteindelijk spuitkop terug vrij gekregen, dus we konden weer verder.
Met de werflamp op de muur gericht – want zonder zon, in een hoek en met een donkere leemmassa zie je niet wat je doet – werkten we verder, en er kwam wel wat gefoeter aan te pas want met zo’n lamp zie je echt alle oneffenheden. Zo blijf je maar wrijven en leem bijplakken en weghalen en nog eens reien in die richting en in die richting, en dan vloeken wanneer er weer een deel naar beneden komt omdat je te lang zit te prutsen. Uiteindelijk hadden we op een dag toch twee lopende meter geleemd (op een goeie dag doen we makkelijk 3 keer zoveel!). Zucht!
In tegenstelling tot wat je zou denken als je bovenstaande leest, is lemen echt best leuk om te doen; geef ons temperaturen van 15 graden of meer, een beetje zon, en we zouden er een wijsje bij fluiten. Maar november brengt in België helaas ander weer… . Over bad timing gesproken…
