Hoog in de lucht

Hangen nu allemaal rietmatten tegen het plafond, te wachten op hun eerste laag leem. Nog wat opruimen, nog een beschermlaag in tetrakarton op de vloer, en dan mag Mathias komen! (PS- mag dat tetrakarton na gebruik in de blauwe zak worden gegooid? Da's een goeike, hé!)

de weg vooruit zit vol hobbels

Alle gaten zijn gevuld, de schouwdoorvoer zit op zijn plaats, het dakraam is afgewerkt, de electriciteit is naar het lichtpunt gelegd, de laatste planken zijn vastgemaakt, en we hebben alvast nog wat riet vastgeschoten. Ook zijn er al een paar kamers voorzien van tetrakarton, want het lemen van het plafond brengt ongetwijfeld een serieuze smodderboel met zich mee, en we willen vermijden dat we te veel tijd kwijtspelen met oppoetsen (maw leem van de vloer afschrapen, want die moet proper en stofvrij zijn als we uitvulplaten moeten leggen). Plastiek en leem zijn echter geen goede combinatie; dat plakt en dat verschuift, en is ronduit ongemakkelijk om op te werken. Dus stelde Mathias tetrakarton voor. En dat is wat we hebben gehaald. Alle ruimtes waarvan het plafond wordt geleemd, krijgen dus een laagje tetrakarton.

Dit alles is de balans van de werken in het huis dit weekend. Eigenlijk ging het al bij al goed vooruit binnen, en zou het plafond waarschijnlijk bijna klaar geweest, ware het niet dat er ook nog andere dingen meespeelden:

Buiten werd Dini terug van stal gehaald om de wei te maaien. Ja, want die dingen moeten ook gebeuren, en broerlief stond te springen om ons die taak uit handen te nemen. Wat is dat toch met mannen en tractoren! Onze Dini werkte zoals altijd voorbeeldig. Alleen de maaier had er wat minder zin in. Die wilde eerst niet draaien, dan enkel in achteruit,… Rust roest, zeggen ze, zou dat het zijn? Enkele telefoontjes voor wat raad en heel wat gepruts later (allemaal tijd en energie die je niet constructief aan het gebruiken bent binnen!), lukte het aan het einde van de dag uiteindelijk toch. Dus op zondag gingen we ervoor. Broerlief installeerde zich vrolijk op de tractrice (ja, onze Dini is een vrouwelijke tractor, of zo staat het toch in de handleiding. Of is dat gewoon iets italiaans?) en begon zich lustig uit te leven. En het ging vooruit, het ging verbazend goed vooruit. Tegen de middag lag het halve veld er al propertjes bij. Maar je raadt het al, na de lunch begonnen de problemen weer. Een of andere lasnaad van het glijding van de maaischijf was losgekomen (je ziet, ik ben helemaal mee met de technische terminologie ;-) ) en daar stonden we dan. Prutsen, bellen, nog eens proberen. Conclusie: Niet op 1-2-3 op te lossen… Glijding de auto in om naar de reparateur te brengen in de hoop dat er in de loop van de week verder gemaaid kan worden. Dus, de rest van de week geen regen aub!

Wiebel, wiebel … daar boven in de lucht.

De stelling staat op zijn plek, datums van aannemers voor plafond, vloerverwarming en chape staan in de agenda. We weten weer wat te doen!

Op het warmste weekend van dit jaar staan we bovenop dit monster van een stelling net onder het dak te zweten terwijl we één van de meest vervelende werkjes doen: gaten vullen in het dak en het stro gelijk scheren. Over timing gesproken! Zoveel stof en zweet gaan niet goed samen! Verder worden er extra planken gezet en riet tegen het plafond vastgemaakt. Wegens een beperktere bewegingsruimte, en met toch wel wat extra aandacht en concentratie voor waar we onze voeten zetten, daar 6 meter boven de begane grond, gaat het werk natuurlijk niet zo geweldig snel vooruit, maar al bij al krijgen we het wel voor mekaar. Na anderhalve dag werk is 1/3 van het plafond van de woonkamer gevuld, gelijk geschoren en beplankt, en hangt de eerste baan riet er tegen.

Opgeruimd staat netjes

Na al dat lemen – en terwijl we toch moesten wachten op de stelling om aan het plafond te kunnen beginnen - was het hoog tijd voor een grondige opruimactie. Spannende foto’s of verhalen leverde dat echter niet op. Alle natuurlijke materialen werden buiten gekieperd (nog een voordeel van natuurlijk bouwen!) , de rest netjes gesorteerd om naar het containerpark te doen. Zo hebben we weer wat ruimte in de kelder om daar alle werkspullen weg te bergen, zodat de vloer vrij is voor de volgende fase: de vloerverwarming en de chape.

Maar eerst moeten we Leemniscaat weer over de vloer - euh… het plafond krijgen. Ze brengen ons deze week eindelijk de stelling zodat we boven de vide het plafond verder kunnen voorbereiden (gaten vullen, elektriciteit leggen, riet hangen) voor de leemlaag. En hoewel we de muren zelf onder handen hebben genomen, zien we het niet echt zitten zelf leem tegen het plafond te smijten. We hebben de professionals al gezien na dat jobke: wandelende melkchocolademannetjes… Hoe lief zouden wij er dan wel niet uitzien!! Waarschijnlijk zouden we eindigen met meer leem op ons en op de vloer dan daadwerkelijk tegen het plafond. En dat kan niet de bedoeling zijn.