Tegenwringer van de week: de onbeweeglijke bout
Bij het opbouwen van een strobalen muur worden om de twee rijen strobalen houten balken geplaatst en naar beneden geduwd met hydraulische pompjes. Deze pompjes duwen zich af tegen zware L-ijzers die met dikke bouten wordt vastgezet op het houten subframe. Alles ging vlot tot één van die dikke bouten (1cm doorsnede!) besloot te blijven waar ie was. Halverwege het inschroeven wilde hij niet meer verder, en ook niet meer terug. Verschillende boorpogingen en klopboorpogingen later hadden we de koppigaard nog geen millimeter van zijn plaats kunnen krijgen. Daar stonden we dan: een L-ijzer en een onvermurwbare bout die ons tijdens de laatste rechte lijn van benedenmuren zetten in de weg staan.
Ondertussen dan maar wat andere kleinigheden afgewerkt.
Een paar dagen later terug op post, uitgerust met dopsleutels, hamers, en - voor in het ergste geval - een ijzerzaag. Een stevige dopsleutel, enkele stevige tikken, en ons boutje kwam los (het was een beetje een anticlimax na al die verwoede pogingen van een paar dagen eerder). Klus geklaard, nu kunnen we weer verder.
