Op maat maken van platen: handzaag, lukt wel maar is redelijk vermoeiend, en het wipzaagje gaat eigenlijk verbazingwekkend moeizaam... Maar zoals gewoonlijk ligt de beste methode weer klaar voor het plukken van blogs van degenen die het voor ons hebben gedaan: het stanleymes. Een rechte stevige lat, enkele keren met het mes erlangs, en dan netjes het ene stuk afbreken terwijl je het andere stuk netjes blijft ondersteunen op een vlakke ondergrond. Beetje bijschuren, en klaar is kees. Aangezien je x aantal schroeven per vierkante meter moet zetten, hebben we van een grote kartonplaat een mal gemaakt: gaatjes in het karton, karton over de Fermacell-plaat leggen, en dan met de stift via de gaatjes aanduiden waar er geschroefd moet worden :) Dat gaat wat sneller dan telkens opnieuw uitmeten. Dan even handig worden met de lijmspuit. Die heeft een aparte spuitmond, maar al snel hebben we dat ook onder de knie. 't is vooral zorgen dat je niet teveel en niet te weinig tussen de platen doet: hoe meer ertussen uit komt, hoe meer je moet afsteken (en die lijm wordt echt keihard, dus niet altijd evident), maar hoe meer 'gaatjes' tussen de platen blijven, hoe meer je achteraf moet opvullen en schuren.
Dan worden de platen vastgeschroefd, en fermacel heeft daar speciale schroeven voor. Geen idee wat er zo speciaal aan is, maar ze werken wat vervelend. Om de ene of de andere reden is het niet eenvoudig om de kopjes helemaal in de plaat te draaien. En dat is natuurlijk wel nodig om de muren volledig glad te kunnen afwerken.
Maar het moet gezegd: voor het oog verandert er veel, en voor de goesting is dat een goede zaak. Het is een stimulerende bezigheid. En dan gaat het vooruit. En een paar extra handen van familie helpen daar natuurlijk ook aan :)
