maandag 29 oktober 2012

H²O

Afgelopen dinsdag zijn ze het water komen aansluiten. Jippiejajee! Een ééntapskraantje weliswaar – al lijkt de naam hier enigszins verkeerd gekozen aangezien er niet 1 maar 2 kraantjes zijn – maar wat een luxe!


Eigenlijk kan je de waterleiding al laten aansluiten zodra de kelder dicht is – en in onze ideale wereld was dat vorig jaar rond eind november geweest – maar door de verschuivingen in de planning, en daarna door de vele andere prioriteiten (denk aan vloeren, muren, ...), hebben we nu pas tijd gemaakt om sleuven te graven, wachtbuizen te leggen en een afspraak te maken. Maar – bijna een jaar later dan voorzien – hebben we eindelijk het eerste moderne comfort in huis.

Nu we dan toch begonnen zijn met sleuven graven, doen we nog even verder. Het wordt namelijk tijd om de grond rond het huis aan te vullen en te verstevigen met broccolion zodat binnen enkele weken de stellingen kunnen worden opgebouwd voor de pleisterwerken. En graven in broccolion moet nogal een uitdaging zijn,… één die we niet van plan zijn aan te gaan. Er komen ongetwijfeld nog genoeg andere uitdagingen onze richting uit de komende maanden.

We hebben een sleuvengraver gehuurd (dit is geen beroep en ook geen slaaf of zo, maar een machine – niet hetzelfde als een bobcat trouwens!) om de greppels voor de regenafvoer te trekken. Tof dingske maar onmogelijk om te besturen op een hobbelige modderachtige grond, met als gevolg: al glijdend en glibberend schuift dat ding (van ca 400kg) op een gegeven moment de pas gegraven gleuf in. En begin dat maar eens met z’n tweetjes er terug uit te sjorren. Enfin, na tal van vruchteloze pogingen dan maar beroep gedaan op de wetten der fysica: de truc met de hefboom om één kant op te tillen en platen onder het wiel te kunnen schuiven zodat de machine weer genoeg grip heeft om er op eigen kracht uit te rijden. Dan de laatste sleuven nog gegraven zonder verdere noemenswaardige incidenten (buiten een betonplaat – waar komt die opeens vandaan? –die we met het pikhouweel te lijf zijn gegaan).


Op zondag zijn we dan aan het puzzelen geslagen met buizen en verbindingsstukken (Y’s, T’s, moffen, bochten van 45° en van 90°). Het weer is gelukkig al heel wat aangenamer dan op zaterdag (die gure noorderwind was gaan liggen). Stukje voor stukje controleren en corrigeren we het verval om dan uit te komen op … een buis van de afvoer die op precies dezelfde hoogte ligt. Een van de twee gaat dus een sterker verval moeten krijgen, al moeten we natuurlijk uitkijken dat geen van beide te laag uitkomt voor de aansluitingen. Moeten we deze week dus even over denken.


En tot slot hebben we ons “winterhol“ klaar gemaakt. Kwestie van een hoekje te hebben waar we ons tijdens de wintermaanden ’s middags wat kunnen opwarmen. Een verwarmingselementje, een werflamp, een dubbel gordijn en je komt al een heel end!

Onze grond

Onze grond