Vorig weekend hebben we wat rust genomen, en gewoon lekker niks gedaan.
Hoewel, niks is veel gezegd, want aangezien ze de garagepoort afgelopen dinsdag kwamen opmeten, moesten we de vloer van de garage in orde brengen. Dus hebben Toon en papa Michel zich donderdag aan het werk gezet om de garagedorpel te plaatsen. Netjes waterpas, zoals het hoort. Op vrijdagnamiddag werd dan de chape geleverd, die we met vereende krachten hebben binnen gekruid (van het werkwoord kruien, heeft niks te maken met kruiden, chape hoeft niet op smaak te worden gebracht). Het chapen zelf was toch niet zo evident als eerst gedacht, en de tegels gelijk erin leggen was dan ook net een stap te ver. De theorie was nochtans goed doordacht, maar voor het uitvoeren bleek enige ervaring toch wenselijk, en die hadden we -verrassing- niet. Na een namiddag goed doorwerken lag de chape van de garage dan toch… min of meer gelijk. Niet slecht voor een eerste keer, en het is natuurlijk maar de garage, maar toch niet meer voor herhaling vatbaar, achteraf bekeken. Nu de chape een paar weken laten drogen, en dan zullen we zien of tegelen ons beter afgaat.
Na de aangename break die we vorige zaterdag en zondag hebben genomen, was het dit weekend tijd om weer aan de slag te gaan. Op maandag is onze houtskeletbouwer de allerlaatste klusjes komen opknappen: de zijdeur is verbreed, en de laatste balkjes aan de schouwdoorvoer zijn gezet. M.a.w. we konden nu eindelijk onze laatste stromuur afwerken en de laatste planchet leggen. Heerlijk gevoel, te kunnen zeggen dat de buitenmuren eindelijk volledig zijn gezet!
