Vorig weekend was de betere helft van onze workforce helaas geveld door griep. Dan maar van de nood een deugd gemaakt om op ons huidige adres nog eens orde op zaken te stellen: de huishoudelijke taken passeerden nog eens grondig de revue (Lenteschoonmaak in putje winter ;-), er werden wat baksels op het aanrecht getoverd ter mildering van de malaise van ons griepslachtoffer, en ook de katten leken onze verlengde aanwezigheid wel te appreciëren.
Maar nu de bacteriën uitgehuisd zijn, kunnen we ons weer kwijten van onze bouwtaken:
We doen lustig voort met het voorbereiden van de stroplafonds voor hun afwerkingslaag. Er is namelijk heel wat plafond te gaan. Maar het vlot verbazingwekkend goed: na een weekend gaatjes vullen is twee derde van het plafond al gedaan. Zodra de boormachine terug is van reparatie kunnen we ook de extra latten vasthangen (we zitten al een maand zonder, dus het wordt de hoogste tijd – nu moeten we het stellen met een licht machientje dat het zwaardere werk niet aankan, en met een grote, zware en dus onhandige old school-er met (te)veel power in zijn lijf).
Ondertussen komt de discussie over de afwerking van het plafond weer op tafel: leem of platen? Leem is mooier, gezonder, maar ook dubbel zo duur (als we het latten, rieten en sponzen voor onze rekening nemen, anders lopen de kosten nog meer op). Platen kunnen we zelf hangen, maar dat zal ongetwijfeld extra tijd kosten, zeker het plamuren, schuren en verven. En het moet echt goed worden afgewerkt, anders blijf je het gevoel van een “goedkoop” platen plafond hebben, en dat willen we te allen prijze vermijden. Weer een knoop om door te hakken...
