Alle gaten zijn gevuld, de schouwdoorvoer zit op zijn plaats, het dakraam is afgewerkt, de electriciteit is naar het lichtpunt gelegd, de laatste planken zijn vastgemaakt, en we hebben alvast nog wat riet vastgeschoten. Ook zijn er al een paar kamers voorzien van tetrakarton, want het lemen van het plafond brengt ongetwijfeld een serieuze smodderboel met zich mee, en we willen vermijden dat we te veel tijd kwijtspelen met oppoetsen (maw leem van de vloer afschrapen, want die moet proper en stofvrij zijn als we uitvulplaten moeten leggen). Plastiek en leem zijn echter geen goede combinatie; dat plakt en dat verschuift, en is ronduit ongemakkelijk om op te werken. Dus stelde Mathias tetrakarton voor. En dat is wat we hebben gehaald. Alle ruimtes waarvan het plafond wordt geleemd, krijgen dus een laagje tetrakarton.
Dit alles is de balans van de werken in het huis dit weekend. Eigenlijk ging het al bij al goed vooruit binnen, en zou het plafond waarschijnlijk bijna klaar geweest, ware het niet dat er ook nog andere dingen meespeelden:
Buiten werd Dini terug van stal gehaald om de wei te maaien. Ja, want die dingen moeten ook gebeuren, en broerlief stond te springen om ons die taak uit handen te nemen. Wat is dat toch met mannen en tractoren! Onze Dini werkte zoals altijd voorbeeldig. Alleen de maaier had er wat minder zin in. Die wilde eerst niet draaien, dan enkel in achteruit,… Rust roest, zeggen ze, zou dat het zijn? Enkele telefoontjes voor wat raad en heel wat gepruts later (allemaal tijd en energie die je niet constructief aan het gebruiken bent binnen!), lukte het aan het einde van de dag uiteindelijk toch. Dus op zondag gingen we ervoor. Broerlief installeerde zich vrolijk op de tractrice (ja, onze Dini is een vrouwelijke tractor, of zo staat het toch in de handleiding. Of is dat gewoon iets italiaans?) en begon zich lustig uit te leven. En het ging vooruit, het ging verbazend goed vooruit. Tegen de middag lag het halve veld er al propertjes bij. Maar je raadt het al, na de lunch begonnen de problemen weer. Een of andere lasnaad van het glijding van de maaischijf was losgekomen (je ziet, ik ben helemaal mee met de technische terminologie ;-) ) en daar stonden we dan. Prutsen, bellen, nog eens proberen. Conclusie: Niet op 1-2-3 op te lossen… Glijding de auto in om naar de reparateur te brengen in de hoop dat er in de loop van de week verder gemaaid kan worden. Dus, de rest van de week geen regen aub!
