Vervloekte kelder

In de put is er ondertussen al heel wat gebeurd. Eerst de bekisting, dan de staalrasters en de aansluitingen naar de muren; alles netjes op schema, tot... donderdag de hemel op onze hoofden viel en een deel van de uitgraving naar beneden kwam. Resultaat: een heleboel zand in de bekisting. Dus even in achteruit schakelen, zand uit de bekisting halen zodat het beton erin kan. Maar, ook hier zit het weer niet mee (in beide betekenissen van het woord). Een hele dag droog weer om de vloerplaat te kunnen gieten is voor een doorsnee Belgische zomer niet zo evident, zo blijkt. Na anderhalve week wachten is het eindelijk zo ver: een pracht van een vloerplaat, gegoten en gepolierd.

Nu komen de kelderwanden aan de beurt, denk je dan. Maar dat zou te gemakkelijk zijn geweest, nietwaar?
Je raadt het al, na de rekenfout van de ingenieur, de ingestorte wand, en de onophoudelijke zomerse buien, zit er nu ook een fout in de vloerplaat. Beetje verkeerd gemeten, heet dat dan. ETIB is dus meteen in de weer gegaan om een oplossing te vinden. Na heel wat puzzelwerk is het gelukt om de wanden op hun plaats te krijgen zodat ons houtskelet er nog op past (want de balken zijn al besteld, en, tja, die worden nu eenmaal niet opeens 15 cm langer). Helaas betekent dat voor de werkers heel wat extra uren handenarbeid en hebben ze een week extra nodig om alles in orde te krijgen. Met extra dikke wanden (lees extra staal en extra beton) wordt het toch nog een schuilkelder...

Maar alles komt goed hoor!

Woesaaah... (BBII)